واكاوي حمل امانت از سوي انسان در آيه امانت

يكي از موضوعات كلامي، ويژگي ها و قابليت هايي است كه بر اساس برخي از آيات قرآن براي انسان ذكر مي شود، برهمين اساس بسياري از متكلمان و مفسران مقام خليفه اللهي، تكريم الهي و امانت دار خدا بودن را براي انسان بر مي شمارند. در خصوص ويژگي«امانت داري» انسان و اينكه منظور از"حمل امانت" از سوي انسان كه درآيه 72 سوره احزاب به آن اشاره شده چه مي باشد، ديدگاه هاي متفاوتي وجود دارد. مهمترين آنها دو ديدگاهي است كه كاملا در برابر هم قرار دارند، يكي ديدگاه مشهور و رايج در دوره معاصر، كه حمل امانت را به"امانت داري" انسان معنا مي كند و آيه را دليل ارجمندي و ظرفيت وجودي انسان، مي داند و ديگري ديدگاهي كه حمل امانت را به"خيانت در امانت" از جانب انسان، معنا مي كند وآيه را در مقام تنقيص و بيان يكي از ابعاد منفي انسان معنا مي كند . در اين نوشتار، از طريق معناشناسي واژگان كليدي آيه، به ويژه واژه "حمل" مضاف به "امانت" و با روش تجزيه و تحليل محتوايي آيه و استفاده از قراين و شواهدي كه در سياق آيه و موارد ديگر قرآن وجود دارد، برداشت دوم متعين و يا لا اقل ترجيح پيدا كرده است.