پديد آورندگان :
برادران حقير، مريم دانشگاه امام صادق (ع) - گروه علوم تربيتي، تهران، ايران , نورشاهي، نسرين مؤسسه پژوهش و برنامه ريزي آموزش عالي - گروه نوآوري آموزشي و درسي، تهران، ايران , روشن، احمدرضا مؤسسه پژوهش و برنامه ريزي آموزش عالي - گروه مطالعات مديريت آموزش عالي، تهران، ايران
كليدواژه :
مسئوليت اجتماعي دانشگاه , دانشگاه مدني , توسعه پايدار , نظريه برپايه
چكيده فارسي :
هدف اين پژوهش مفهوم سازي مسئوليت اجتماعي دانشگاه در كشور ايران بود. از آنجا كه مسئوليت اجتماعي دانشگاه مانند ساير مفاهيم انساني و اجتماعي به ويژگي‌هاي زمينه خود وابسته است، براي فهم مسئله مسئوليت اجتماعي دانشگاه در موقعيت ايران و با شرايط خاصي كه دارد، روش كيفي مبتني بر نظريه بر پايه اشتراوس-كوربين راهنماي شناخت شرايط علّي، پديده كانوني، زمينه‌هاي مؤثر و متغيرهاي مداخله كننده در مسئوليت اجتماعي دانشگاه، راهبردها و روش‌هاي اعضاي هيئت علمي، فرايندها و پيامدهاي آن قرار گرفت. در نمونه هدفمند 50 نفر از اعضاي هيئت علمي، دانشجويان دكتري، خبرگان آموزش عالي، مديران دانشگاهي و سياست گذاران آموزش عالي، فعالان غيرهيئت علمي نهادهاي مدني، فعالان در انجمن علمي، شوراها و نهادهاي فرهنگي اجتماعي با 17 نفر به صورت فردي مصاحبه عميق اكتشافي شد و براي تكميل دادهها 3 گروه كانوني شكل گرفت كه درمجموع، 33 نفر حضور داشتند. نتايج پژوهش از تحليل دادهها در قالب مدلي ارائه و راهبردها در سه سطح كلان (دولت)، مياني (مديريت دانشگاه) و خُرد (اعضاي هيئت علمي) مشخص شد. درنهايت، تعريف مسئوليت اجتماعي دانشگاه به عنوان نهاد اجتماعي ارائه شد. آنچه مسلم است، چنين انتظار هنجاريني كه مي‌تواند به توسعه پايدار و افزايش كيفيت زندگي و احقاق حقوق و كاهش مرارت‌هاي بشري بينجامد، بدون مشاركت همه جانبه ذينفعان دروني و بيروني تحقق‌پذير نيست.
چكيده لاتين :
The purpose of this study was to conceptualize university social responsibility in Iran. The university social responsibility, like other human and social concepts, depends on its contextual characteristics. To understand the university social responsibility in the Iranian context, with its specific conditions, the Strauss-Corbin Grounded Theory was used as an approach to understand causal conditions, the focal phenomena, effective contexts, intervening variables, faculty strategies, methods, and outcomes. Participants were 50 faculty members, doctoral students, higher education experts, university administrators, higher education policy makers, and civil society activists, academic community activists in councils, and social cultural institutions who were selected through purposeful sampling. In-depth Interviews were conducted with 17 experts. In order to complete data 3 focus with 33 participants were formed. The results of data analysis were presented in a model and strategies were identified at three levels: macro (government), middle (university administration) and micro (faculty members). Finally, a definition of university social responsibility as a social institution was presented. What is certain is that such a normative expectation that can lead to sustainable development and increase the quality of life and the realization of human rights and reduction of human dignity is not possible without the full involvement of internal and external constituencies.
