بررسي رابطه دوسويه نهادها و كارآفريني

هدف مقاله حاضر بررسي رابطه دوسويه نهادها و كارآفريني است. براي اين منظور از روش داده‌هاي پنلي براي 22 كشور در حال توسعه در دوره زماني 2017-1990 استفاده شده است. بدون ترديد مي‌توان چنين اذعان داشت كه اين نهادها و بافت تشكيل شده از آن‌ها هستند كه جهت و سرعت حركت جوامع مختلف در مسير رشد و توسعه اقتصادي را مشخص مي‌سازند و به همين خاطر از آن‌ها به عنوان اصلي‌ترين علت توسعه ياد مي‌كنند. كارآفريني نيز از مسايل بسيار مهم در روند رشد و توسعه اقتصادي كشور به شمار مي‌آيد كه البته در قالب‌هاي متفاوتي نمايان مي‌شود. نهادها و كارآفريني در فرايند توسعه نقش مهم و بي‌بديلي دارند. بنابراين از آنجايي كه شكاف عميق ميان كشورهاي توسعه‌يافته و درحال‌توسعه را نمي‌توان با رويكرد اقتصاد متعارف توضيح داد و همچنين با توجه به اهميت موارد فوق‌، ضرورت دارد اين دو عنصر در كنار هم مورد توجه قرار گيرند. متغيرهاي مورد استفاده در اين مقاله شامل شاخص كيفيت نهادي بوده كه اين متغير بر اساس ميانگين متغيرها شاخص نهادي از قبيل اثربخشي دولت، كنترل فساد، پاسخگويي، حاكميت قانون، ثبات سياسي، كيفيت بوروكراسي و شاخص خوداشتغالي به عنوان معياري براي كارآفريني استفاده شده است. نتايج بدست آمده بيانگر تاثير رابطه متقابل و مثبت بين كارآفريني و كيفيت نهادي مي باشد.