كليدواژه :
فعاليت‌هاي آكادميك , شبكه‌هاي اجتماعي , فضاي مجازي , علوم انساني و اجتماعي
چكيده فارسي :
كمتر سپهري از زندگي فردي، اجتماعي، سياسي، و حتي علمي است كه در پي پيدايش و فراگيري اينترنت و ديگر تكنولوژي‌هاي اطلاعاتي و ارتباطاتي دستخوش دگرگوني نشده باشد. از ميان انبوه حوزه‌هايي كه از دنياي سيبرنتيك اثر پذيرفته است توجه ما در اين مقاله به علوم انساني و اجتماعي ناظر است. پرسش اين است كه فضاي مجازي چه شرايط جديدي براي علوم انساني و اجتماعي فراهم كرده است، و اين شرايط تا چه پايه براي رشد و توسعه و بهبود اين علوم مددكار يا مشكل‌زا بوده است. طيف برآوردها از مثبت تا منفي گسترده است. با ظهور شبكه‌هاي اجتماعي، اكثريت گسترده‌اي از جامعه كه مصرف كنندۀ منفعل وسائط ارتباط جمعي كلاسيك بوده‌اند به مصرف كننده صاحب نظر يا حتي توليد كننده آماتور تبديل شده‌اند. يافته‌ها حاكي از اين است كه در اين تحول، دو فرايند دمكراتيزاسيون و ليبراليزاسيون ارتباطات، و فضاي مجازي علمي، همچون زيرمجموعه‌اي از آن، به همراه هم پيش رفته‌اند. برآوردهاي مثبت بيش‌‌تر به مورد نخست و برآوردهاي منفي بيش‌‌تر به مورد دوم منسوب است. با رويكردي تحليلي، در پي تقويت اين ايده هستيم كه، همچون در دنياي غيرمجازي، اين دو همراه هم‌اند، هرچند اين مانع تلاش براي افزايش سرجمع مثبت آنها نيست.
چكيده لاتين :
Few spheres of personal, social, political, and even scientific life have not gone under changes after the advance of the Internet and other information and communication technologies. From the massive areas that have been influenced by the cyber world, our attention is drawn to the humanities and social sciences. The question is, what new conditions social media have created for humanities and social science, and how these conditions have served as a strengthening or weakening factor in the growth and development of these sciences. The range of estimations varies from positive to negative. With the advance of social networks, the vast majority of society, the passive consumer of classical communicational devices, has become the expressive consumer or even the amateur producer. The findings suggest that, In this evolution, two processes of democratization and liberalization of communication and science, as a part of it, have progressed together, with more positive estimates for the first case and more negative for the second one. From an analytical standpoint, we try to corroborate the idea that, as in the real world, these two are going together, although this does not mean to stop trying to increase the benefits nor reduce the defects.
