تحليل نقد ويتگنشتاين بر آگوستين دربارۀ نظريۀ تصويري زبان

Analyzing of Wittgenstein's critique of Augustine's the picture theory of Language

ويتگنشتاين پژوهش‌هاي فلسفي را با نقد و تحليل نگرش آگوستين دربارۀ زبان آغاز مي‌كند. او مدعي است كه نظريۀ آگوستين مبتني بر دركي محدود و به گفته او ابتدايي از زبان است كه آن را در قالب ارتباط و تصويرگري عالم واقعيت تعريف كرده است. مساله پژوهش اين است كه چرا ويتگنشتاين در نقد نظريه تصويري معنا از آگوستين به عنوان نماينده برجسته اين ديدگاه سخن گفته است؟ در اين پژوهش با روش كيفي استنتاجي و با بهره‌بردن از يكي از آثار كاملا تخصصي و فلسفي آگوستين يعني ديالوگ آموزگار نشان داده شده كه نقدهاي ويتگنشتاين بر نظريه تصويري زبان،‌ ملاك معناداري زبان و نظريه آموزش و تعريف اشاري اگرچه نه كاملا اما تا حد زيادي مبتني بر برداشت محدود از مواضع زبان‌شناختي آگوستين است. لذا يافته پژوهش حكايت از آن دارد كه نقدهاي ويتگنشتاين بر ديدگاه آگوستين به روايت آثار او تنها محدود به كتاب اعترافات بوده و از آن‌جايي كه اين اثر خودزندگينامه‌اي بيشتر براي مخاطب عام نگاشته شده است و هدف آگوستين در آن طرح مسائل بغرنج و پيچيده زبان و فلسفيدن درباره آن‌ها نبوده است، فهم ويتگنشتاين از جغرافياي انديشه آگوستين را به شدت مورد ترديد قرار مي‌دهد.

Wittgenstein begins the important work of his later period of thought, Philosophical Investigations, by critiquing Augustine's view of language. He goes on to show that Augustine's theory is based on a limited understanding and, in his words, an element of language that has limited it to the realm of communication and imagery. He also acknowledges Augustine's remarks as a way of ostensive teaching for language learning and has criticized this view. In this study, inferential qualitative method and using one of Augustine's completely specialized and philosophical works on the category of language and its relation to teaching, Teacher dialogue, has been shown that Wittgenstein's critiques of the picture theory of language, the criterion of meaning of language, and the theory of ostensive teaching and definition are, though not entirely, largely based on a limited understanding of Augustine's linguistic positions. Thus, the findings of the study suggest that Wittgenstein's criticism of Augustine's view of the narrative of his work was limited to the Confession book and since this autobiographical work is written more for the general audience and Augustine's aim was not to pose complicated and complex language issues and philosophize about them, Wittgenstein's understanding of the geography of Augustine's thought is strongly in doubt.