بررسي روابط بين فرهنگ تحقيقاتي دانشگاه و خودكارآمدي پژوهشي دانشجويان تحصيلات تكميلي: نقش واسطه گري توانمندي نگارش علمي

Investigating the Relationship between University Research Culture and Research Self-Efficacy of Graduate Students of Shiraz University: Intermediation of Ability to Academic Writing

هدف كلي پژوهش بررسي نقش واسطه‌گري توانمندي نگارش علمي در روابط بين فرهنگ پژوهشي دانشگاه و خودكارآمدي پژوهشي دانشجويان تحصيلات تكميلي بود. روش پژوهش مطالعه حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. نمونه پژوهش شامل 297 نفر از تحصيلات تكميلي دانشگاه شيراز بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه اي، انتخاب شدند. ابزارهاي اين پژوهش شامل مقياس هاي سنجش فرهنگ پژوهشي دانشگاهي (كوكسال و رازي، 2011)، توانمندي نگارش علمي دانشجويان (پايني، 2012) و احساس خودكارآمدي پژوهشي (صالحي و همكاران، 1391) بود كه پس از محاسبه روايي و پايايي آن‌ها، بين نمونه توزيع و داده ها با استفاده از مدل معادلات ساختاري تحليل شدند. يافته ها نشان داد كه فرهنگ پژوهشي دانشگاه تأثير مثبت و معناداري بر توانمندي نگارش علمي (001/0›p، 68/0=β) و خودكارآمدي پژوهشي (001/0›p، 22/0=β) دارد. همچنين توانمندي نگارش علمي نيز تأثير مثبت و معناداري بر خودكارآمدي پژوهشي (001/0›p، 52/0=β) دارد. به‌علاوه، فرهنگ پژوهشي دانشگاه تأثير غيرمستقيم مثبت و معناداري بر خودكارآمدي پژوهشي دانشجويان (001/0›p، 35/0=β) دارد؛ بنابراين، تأثير غيرمستقيم فرهنگ پژوهشي دانشگاه‌ها بر ايجاد احساس خودكارآمدي پژوهشي بيش از تأثير مستقيم آنان است. چراكه، وجود فرهنگ پژوهشي ميتواند بسترساز رشد مهارت‌ها و توانمندي هاي افراد در پژوهش و نگارش متون عالي ست و اين عامل با تأثيري كه بر نگرش افراد در زمينه قابليتهاي خود ميگذارد، احساس خودكارآمدي آنان را افزايش ميدهد.

The purpose of this study was to investigate the relationship between university research culture and research self-efficacy of graduate students of shiraz university and intermediation of ability to academic writing. the research method was a descriptive correlational study. The research sample consisted of 297 graduate students of Shiraz University who were selected by Stratified random sampling method. The research tools included university research culture (Köksal & Razı, 2011), the ability to academic writing (Payne, 2012) and Research self-efficacy (Salehi et al, 2010). After calculating their validity and reliability, they were distributed among the samples and the data were analyzed using descriptive and inferential statistics. Findings showed that the university research culture has a positive and significant effect on the ability to academic writing (β= 0/68, p› 0/001) and research self-efficacy (β= 0/22, p› 0/001). Also, the ability to academic writing has a positive and significant effect on Research self-efficacy (β= 0/52, p› 0/001). Also, the university research culture has an indirect and positive and significant effect on the research self-efficacy (β= 0/35, p› 0/001). Therefore, the indirect impact of the research culture of universities on creating a sense of research self-efficacy is more than their direct impact. Because the existence of research culture can be a factor in the development of the skills and abilities of individuals in the research and writing of scientific texts, this factor increases the feeling of self-efficacy by influencing the attitude of individuals in their capabilities.