اثر بخشي آموزش تفكر مثبت نگر بر تنظيم شناختي هيجان و اهمال كاري در دانش اموزان دختر دوره دوره دوم متوسطه

Effectiveness of Positive Thinking training on Cognitive emotion regulation and Academic procrastination in Secondary school girl students

هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي آموزش تفكر مثبت نگر بر تنظيم شناختي هيجان و اهمال‌كاري تحصيلي در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه بود. روش پژوهش در اين مطالعه؛ نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون و پس آزمون همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه ي دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصيلي 97-1396 بودند. گروه نمونه، 40 نفر از دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه بودند، به شيوه تصادفي ساده انتخاب و در دو گروه (كنترل و مداخله) جايگزين شدند. ابتدا پرسشنامه هاي تنظيم شناختي هيجان (گارنفسكي و همكاران، 2001) و اهمال‌كاري (تاكمن، 1991) براي هر دو گروه اجرا شد (پيش آزمون). سپس شركت كنندگان گروه مداخله، برنامه آموزش مثبت انديشي را در قالب 8 جلسه 90 دقيقه اي و هفته اي يك بار دريافت كردند؛ درحالي‌كه گروه كنترل هيچ مداخله ي آموزشي دريافت نكردند. پس ‌از اين مرحله دوباره هر دو گروه با پرسشنامه ي مذكور مورد ارزيابي قرار گرفتند (پس آزمون). داده هاي جمع‌آوري‌شده با استفاده از تحليل كوواريانس چند متغيره در نرم افزار SPSS نسخه 22 تحليل شد. نتايج نشان داد كه اجراي آموزش مثبت انديشي بر تنظيم شناختي هيجان، تأثير معناداري دارد. همچنين نتايج نشان داد كه اجراي آموزش مثبت انديشي بر كاهش اهمال‌ كاري تحصيلي، تأثير معناداري دارد.

The purpose of this study was to investigate the Effectiveness of Positive Thinking training on Cognitive emotion regulation and Academic procrastination in Secondary school girl students. The research method was a semi-experimental pre-test and post-test with control group. The statistical population consisted of all girls students of secondary school in the 24th district of Tehran in 2017-2018. In the sample group, 40 girls high school students were selected through simple random sampling and were replaced in two groups (control and intervention). At first, emotional regulation questionnaires (Garnofski &et al., 2001) and negligence (Tuckman, 1991) were performed for both groups (pre-test). Then, the intervention group received a Positive Thinking Program in 8 sessions of 90 minutes and once a week, while the control group did not receive any educational intervention. After this stage, both groups were re-evaluated with the questionnaire (retest). Data was analyzed using multivariate covariance analysis in SPSS software version 22. The results showed that the implementation of positive thinking training has a significant effect on emotional regulation (p <0/01). Also, the results showed that the implementation of positive thinking training has a significant effect on academic procrastination (p <0/01).