تعيين معيارهاي شايستگي و ارزيابي كيفي منتورها در شركت‌هاي دانش‌بنيان شهرك علمي و تحقيقاتي اصفهان

Determine Eligibility Criteria and Evaluate the Qualitative Dimension of Mentors in Knowledge Enterprises in Isfahan Province's Scientific and Research Community

سازمان‌هاي امروزي در محيطي كاملاً متغير و پيچيده فعاليت مي‌كنند و پيوسته در تلاش هستند براي باقي‌ماندن در عرصه رقابت، رويكردهاي نويني در پرورش، حفظ و نگهداري منابع انساني به‌عنوان مهم‌ترين سرمايه سازماني اتخاذ كنند. منتورينگ، هنر تسهيل كردن اجراي فعاليت‌ها، فرايند يادگيري و پيشرفت فردي است و به‌طور مداوم بر فرايندهاي پيشرفت و رشد افراد تمركز مي‌كند. منتورينگ رويكردي نوين پيش روي سازمان‌ها در جهت هدايت صحيح نيروي انساني در رسيدن به اهداف سازماني است بنابراين منتورينگ، فرد باتجربه را قادر مي‌سازد كه فردي كم‌تجربه را از طريق توسعه شايستگي‌هايش هدايت و حمايت كند. هدف از پژوهش حاضر بررسي رويكرد منتورينگ، تعيين معيارهاي شايستگي و ارزيابي كيفي منتورها در شهرك علمي و تحقيقاتي استان اصفهان است. در آزمودن منتورها ابتدا پروتكل مربوط به ارزيابي و اولويت‌بندي شايستگي‌ها به‌منظور استخراج معيارهاي پراهميت در اختيار منتورها قرار گرفت كه براساس نظرات ايشان و معيارهاي بااهميت بالاتر، پرسشنامه محقق ساخته‌اي تدوين و مطابق با جامعه مورد پژوهش از 20 شركت توليدي - خدماتي از بين شركت‌هاي مستقر در شهرك سنجش شد. روايي و پايايي پرسشنامه مورد تأييد مي‌باشد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آمار توصيفي و به‌منظور انجام آزمون‌هاي آماري از نرم‌افزار SPSS استفاده‌شده است. نتايج نشان داد منتورها در چهارچوب رويكرد منتورينگ به‌طوركلي در سطح متوسط و خوبي عمل كرده‌اند. با توجه به آزمون t تك گروهي تمامي معيارها به غير از برخي از آن‌ها با اختلاف ناچيز در ارزيابي عملكرد منتورها مناسب هستند.

Today's organizations operate in a completely challengeable and complex environment. Moreover, they are constantly trying to adopt new approaches to the development, preservation and maintenance of human resources as the most important organizational capital in order to remain competitive. Mentoring is the art of facilitating the implementation of activities, the process of learning and personal development. In other words, mentoring can be defined as a technique which provides a new approach for organizations in order to conduct human resource in a conventional manner to attain the organization’s goal. The purpose of this study is to investigate the mentoring approach and to evaluate the qualitative dimension of mentors in Isfahan Province's scientific and research community. For evaluating the mentors, at first, the protocols related to the assessment and prioritization of values were given to the mentors in order to define the most important factors based on their responses. Based on their opinions and the most significant factors, a questionnaire was developed and the approach was conducted in a sample of 20 manufacturing-service companies in Isfahan. Validity and reliability of the questionnaire were verified. Descriptive statistics were used to analyze the data, and also the SPSS was used to perform statistical tests. The obtained results prove that the mentors have generally performed at a moderate and good level in the framework of the mentoring approach. According to the single-group t-test, most of the defined factors are convenient in mentors’ performance evaluation in a negligible difference