آسيب‌شناسي مطالعات تطبيقي در فلسفه تعليم و تربيت: با تأكيد بر نمونه‌هاي پژوهشي در ايران

Comparative Research in the Field of Philosophy of Education: An Emphasis on Examples in Iran

هدف اصلي اين مقاله، شناسايي آسيب‌هاي مطالعات تطبيقي در رشته فلسفه تعليم و تربيت به ويژه با معرفي نمونه‌هايي در داخل كشور مي‌باشد. براي دستيابي به اين هدف، از روش پژوهش تحليلي (مفهومي، اسنادي و تطبيقي) بهره گرفته شد. يافته‌ها حاكي از آن است كه آسيب‌هاي اين مطالعات را مي‌توان در سه دسته شامل آسيب‌هاي معطوف به ماهيت، پژوهشگر و زمينه تطبيق تقسيم‌بندي كرد. آسيب‌هاي معطوف به ماهيت تطبيق شامل ناآشنايي با رويكردها و روش‌هاي پژوهش تطبيقي، ناآشنايي با زبان، و ناآشنايي با منابع، آسيب‌‌هاي معطوف به پژوهشگر تطبيقي شامل شتاب‌زدگي، ساده‌سازي، تعصب‌ورزي و آسيب‌هاي معطوف به زمينه تطبيق شامل بي‌توجهي به زمان و مكان، و بي‌توجهي به فرهنگ مي‌باشند. در بخش پاياني، پرسش‌هايي كه ممكن است پژوهشگر تطبيقي در مواجهه با اين آسيب‌ها مطرح كند، در قالب بحث بيان و پاسخ هر كدام ارائه شده است.

The main purpose of this study was to determine the injuries harms of comparative studies research in the field of philosophy of education, an emphasis on research examples in Iran. For achieving this aim, the analytical method (conceptual, documental, and comparative) has been used. I argued that comparative studies in the philosophy of education categorized into three categories in relevance to the nature of comparative studies, the researcher, and the comparative situation. The challenges of the nature of comparison are related to the familiarity comparative approach and method, language, and sources. The problems with the second one are acceleration, simplifying simplification, intolerance. an‎d the challenges of the comparative situation are ignorance of time and place and culture.