آنجا كه نمي‌دانيم چگونه اخلاقي باشيم؛ پژوهشي در ميزان آگاهي بر مصاديق سرقت معنوي

پژوهش حاضر تلاش مي‌كند ميزان آگاهي افراد نسبت به قواعد كيفي و اخلاقي كار علمي و دانشگاهي و رابطۀ اين آگاهي با سطح تحصيلات آنان را بسنجد. بدين‌منظور پرسش‌نامه‌اي برخط(آنلاين) تهيه شد و طي آن از افراد سؤالاتي پرسيده شد كه ديدگاه آنان را نسبت‌به چند مورد مهم مرتبط‌با كيفيت يا اخلاق كار علمي مشخص مي‌كند: «ارجاع به منابع علمي نه‌چندان معتبر»، «حجمي از مقاله كه مي‌تواند نقل‌قول مستقيم باشد»، «كسب اجازه از ناشران پيش از انتشار آثار آنان»، «ارسال مقاله براي چند ژورنال علمي(براي داوري) به‌طور همزمان» و «رونوشت(كپي) كردن منبع از مقالات ديگر و افزودن به مقالۀ خود». پرسش‌نامه ازسوي بيش از پانصد نفر پاسخ داده شد و تحليل داده‌هاي آن نشان داد كه درصد بالايي از افراد در سطوح تحصيلي متفاوت، اطلاع درستي درمورد قواعد كيفي و اخلاقي موردتوافق كار پژوهشي و نگارش مقالۀ علمي ندارند. اين تحقيق همچنين نشان مي‌دهد كه بسياري از پاسخ‌دهندگان بيش از آنكه به انتخاب پاسخ «نمي‌دانم» علاقه‌مند باشند، پاسخ نادرست انتخاب كرده‌اند، حتي آنجا كه به‌خاطر تخصصي بودن پرسشِ طرح‌شده، از بسياري از افراد توقع نمي‌رود كه پاسخ درست را بدانند.

اين مقاله فاقد چكيده لاتين است