كاربست روش تحليل گفت‌وشنود در ارتباطات ميان‌فردي؛ تحليل ارتباطي گفتوگوي كندوكاومحور دانش‌آموزان دوره ابتدايي

گفت‌وگو به‌مثابه يك كنش مهم ارتباطي، ازجمله موضوعاتي است كه در رشته علوم ارتباطات كمتر به آن توجه شده است و اغلب پژوهش‌هاي انجام‌شده، مربوط به حوزه ارتباطات جمعي بوده‌اند. دراين‌ميان، انجام پژوهشي در حيطه ارتباطات انساني و ميان‌فردي، با نگاه موردي و خُردِ روش كيفي كه در پي فهم و توصيف واقعيت ناب باشد، در حوزه پژوهش‌هاي علوم ارتباطات، مهجور است؛ ازاين‌رو، هدف اين پژوهش، مطالعۀ نحوۀ تعامل كلاسي در جلسه‌هاي گفت‌وگومحورِ كلاس درس، به‌منظور مشخص كردن ساختار، ابعاد، و مؤلفه‌هاي گفت‌وگوي كندوكاوي است. تحليل گفت‌و‌شنود، ترتيب انجام كار، سازماندهي، و نظم كنش‌هاي اجتماعي را كه بخشي از تعاملات روزمره هستند، با روشي استدلالي و در گفتن‌ها و شنيدن‌هاي اعضاي جامعه مطالعه مي‌كند؛ بنابراين، يكي از نتايج اصلي تحقيقِ با روش تحليل گفت‌وشنود، شناسايي اين نظام با الگوهاي زنجيره‌اي است كه در حين تعامل، به رفتارهاي شفاهي ساختار مي‌بخشد. تحليل گفت‌وشنودهاي كلاس درس تفكر نشان مي‌دهد، ساختار كلي اين گفت‌وگوها پيش‌برنده است، به اين معنا كه هنگامي‌كه ايده‌اي در پاسخ به يك پرسش بيان مي‌شود، شركتكنندگان، خود را ملزم به واكنشِ «موافقت» يا «مخالفت» با آن ايده مي‌دانند. اين واكنش اغلب، سبب تصحيح و تكميل ايدۀ اوليه يا شفاف كردن آن مي‌شود. افراد، بين ايده‌هاي مطرح‌شده پيوند برقرار كرده و استنباط خود را از روند بحث مطرح مي‌كنند. اين نوع گفت‌وگو، نه‌تنها موضع‌گيري‌هاي فكري خوب را مي‌طلبد، بلكه مستلزم تعهد به نتيجه‌يابي و جهت‌گيري منطقي است.

اين مقاله فاقد چكيده انگليسي است