تجربيات زيسته‌ي دبيران عربي از دلايل ناكارآمدي آموزش زبان عربي: مطالعه‌اي پديدارشناختي

Lived Experiences of Arabic Language Teachers on the inefficiencies of teaching Arabic language: A Phenomenological Study

هدف پژوهش حاضر تبيين تجربيات زيسته­ ي دبيران عربي از دلايل ناكارآمدي آموزش زبان عربي در مدارس است. پژوهش حاضر پژوهشي كيفي از نوع پديدارشناسي است كه با استفاده از نمونه­ گيري هدفمند و مبتني بر فرد ماهر و از طريق مصاحبه ژرف­نگر با 20 نفر از دبيران عربي انجام گرفت. مصاحبه­ ها ضبط و به روش استرابرت و كارپتنر (2003) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته­ هاي حاصل از تجربيات دبيران عربي در خصوص ناكارآمدي زبان عربي در 5 مضمون اصلي «موانع مرتبط با دانش ­آموزان»، «موانع مرتبط با معلمان»، «موانع مربوط به جامعه و فرهنگ»، «موانع مربوط به نظام آموزشي و برنامه درسي» و «موانع مربوط به ارزشيابي آموزشي» و 11 مضمون فرعي شناسايي شد. رفع اين موانع مستلزم بازنگري در اهداف، محتوا و روش­هاي برنامه درسي عربي و تغيير نگرش جامعه، والدين و دانش ­آموزان نسبت به اهميت اين زبان خارجي است.

The purpose of this study is to explain the lived experiences of arabic language teachers on the inefficiencies of teaching arabic language. This research is a qualitative research and phenomenological study that was conducted using purposeful sampling and based on expert sampling and through deep interviewing with 20 Arabic language teachers. The interviews were recorded and analyzed by Sterbett and Carptener(2003) method. The findings of the Arab teacher's experiences of Arabic language ineffectiveness is identified in five main themes: student-related barriers, teacher-related barriers, community and culture barriers, and educational and curriculum barriers an‎d "barriers to educational evaluation" and 11 sub-themes. Eliminating these barriers requires reviewing the goals, content and methods of the Arabic curriculum and changing the attitude of society, parents and students about the importance of this foreign language.