بررسي و تحليل موانع هوشمندسازي حمل‌ونقل درون‌شهري اهواز

براساس برنامۀ پنج‌سالۀ دوم توسعۀ كلان‌شهر اهواز (1401- 1397) در بخش حمل‌ونقل و ترافيك، يكي از مهم‌ترين راهبردهاي توسعۀ حمل‌ونقل كلان‌شهر اهواز، شناسايي موانع توسعۀ حمل‌ونقل در ابعاد گوناگون آن است. يكي از ابعاد آن موانع، هوشمندسازي است كه اين مسئله ضرورت انجام پژوهش حاضر را دوچندان مي‌كند؛ ازاين‌رو هدف پژوهش حاضر، بررسي و تحليل موانع هوشمندسازي حمل‌ونقل درون‌شهري اهواز است. پژوهش حاضر ازنظر هدف، كاربردي و ازنظر ماهيت، توصيفي-تحليلي با رويكرد پيمايشي است. به‌منظور گردآوري اطلاعات از دو روش مطالعات كتابخانه‌‌اي و ميداني (مشاهده و پرسش‌نامه) استفاده شده‌است. روش آناليز آن كمّي بوده كه از تكنيك‌‌هاي تصميم‌گيري چندمعياره DEMATEL و ANP استفاده شده‌است. نتايج نشان مي‌دهد كه درمجموع 65 عامل به‌عنوان موانع هوشمندسازي حمل‌ونقل استخراج شدند كه موانع مديريتي داراي 21 زيرمعيار، موانع اقتصادي داراي 11 زيرمعيار، موانع اجتماعي-فرهنگي داراي 23 زيرمعيار و موانع كالبدي داراي 10 زيرمعيار است كه از اين ميان ضعف دانش فني مديران، كمبود اعتبارات، رشد جمعيت شهر اهواز و كمبود تأسيسات هوشمند، به‌ترتيب بيشترين مانع مديريتي، اقتصادي، اجتماعي-فرهنگي و كالبدي هوشمندسازي حمل‌ونقل درون‌شهري اهواز هستند.

no abstract