سنتز نانوذرات گرافن اكسايد-كيتوسان جهت بررسي سامانه دارويي آهسته رهش 5-فلورويوراسيل در شبكه گليسرول مونولئات

امروزه در بيشتر روش هايي كه براي درمان سرطان بكار گرفته مي شود، انتقال موثر و كامل دارو صورت نمي گيرد و همچنين بافت هاي سالم بيش از بافت هاي تومور از بين مي روند. براي رفع اين مشكل از سامانه جديد و موثر نانوساختارها كه يكي از جديدترين آن ها گرافن مي باشد، استفاده مي گردد. در اين تحقيق به منظور تحقق بخشيدن به امر دارو رساني آهسته رهش از نانو كامپوزيت زيست سازگار و زيست تخريب پذير كيتوسان-گرافن اكسايد درون شبكه گليسرول منولئات براي حمل داروي 5- فلورويوراسيل استفاده شد. از ميكروسكوپ نور پلاريزه جهت تاييد فاز مكعبي در نسبت وزني گليسرول مونولئات-آب برابر با 0/4 استفاده شد. همچنين بررسي رهايش دارو در محيط معده و روده ميزان %88 در مدت زمان 30 ساعت را نشان داد. محدوده pHهاي 10-3 جهت تعيين pH بهينه براي جذب داروي 5- فلورويوراسيل مورد بررسي قرار گرفت كه بيشترين جذب در 9=pH رخ داد سپس اثر زمان تماس نانوجاذب بر ظرفيت جذب دارو در زمان هاي مختلف 2، 5، 15، 30، 45، 60، 90 و min 120 بررسي و مشخص شد كه فرآيند جذب سطحي پس از30 دقيقه به تعادل مي رسد. در ادامه آناليزهاي پراش پرتو ايكس، وزن سنجي حرارتي جهت تاييد مقاومت حرارتي تا C°600 و تصاوير ميكروسكوپ الكتروني روبشي و طيف سنجي مادون قرمز جهت تاييد ساختار اصلاح كوالانسي گرافن اكسايد و جذب دارو بر سطح نانوكامپوزيت كيتوسان-گرافن اكسايد انجام گرفت.