كليدواژه :
سلامت خانواده , خانواده ايراني , اعتباريابي , مشخصات روان سنجي
چكيده فارسي :
هدف
پژوهش حاضر با هدف ساخت و اعتباريابي پرسشنامه سلامت خانواده ايراني انجام شد.
روش
اين پژوهش از نوع مطالعات همبستگي بود. جامعه پژوهش عبارت بود از تمامي خانواده هاي شهر تهران در سال 1396 كه حداقل داراي يك فرزند بودند. 853 نفر از والدين شهر تهران به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب و نمونه پژوهش را تشكيل دادند. ابزارهاي مورد استفاده عبارت بودند از مقياس هاي عملكرد خانواده (اپشتاين، بالدوين و بيشاب، 1983)، رضايت زناشويي انريچ (اولسون و همكاران، 1989) و پرسشنامه محقق ساخته سلامت خانواده ايراني (IFHQ). براي بررسي روايي سازه از همبستگي دروني و تحليل عاملي استفاده شد. همچنين به منظور بررسي پايايي از روش ضريب آلفاي كرونباخ و بازآزمايي پس از دو هفته استفاده شد.
يافته ها:
نتايج پژوهش نشان داد پرسشنامه سلامت خانواده ايراني برخوردار است. نتايج تحليل عاملي نشان داد كه اين پرسشنامه داراي 5 زيرمقياس فردي، زناشويي، والدگري، خانوادگي و فرهنگي اجتماعي است. همچنين ميزان پايايي بازآزمايي كل مقياس 91/0 و براي زيرمقياس هاي فردي 77/0، زناشويي 89/0، والدگري 81/0، خانوادگي 92/0 و فرهنگي اجتماعي 78/0 به دست آمد.
نتيجه گيري:
با توجه به ويژگي هاي روانسنجي مطلوب پرسشنامه سلامت خانواده ايراني جهت نيل به اهداف پژوهشي و درماني در جمعيت ايراني قابل استفاده است.
چكيده لاتين :
Aim
The current research was aimed at constructing and validating the Iranian Family Health Questioner.
Methods
This was a correlation research in which 853 parents in the city of Tehran with at least one child were selected via cluster random sampling method and then assessed by Family Assessment Device(FAD), Marital satisfaction (ENRICH) and Iranian Family Health Questioner (IFHQ) which was constructed by the researchers. For investigating the construct validity, internal correlation, and factor analysis were used. In order to verify the reliability of the method, Cronbach's alpha coefficients was used and retest after was run after two weeks.
Results
The results showed a sufficiently high validity and reliability. Factor analysis results show that the Iranian Family Health Questioner consisted of five sub-scales, namely: marital, individual, family, parenting and socio-cultural. In addition, retest reliability for whole scale was at 91/0 and for individual at 77/0, for marital dimension at 89/0, for parenting at 81/0, for family at 92/0, and for socio-cultural factors at 78/0.
Conclusion
Therefore, from research and therapeutic point of view the questionnaire seems to be appropriate for the Iranian population.
