بررسي و تحليل تاريخي وضعيت برنامه هاي آموزشي از حيث مهارت افزايي دانشجويان رشتۀ علوم اجتماعي و اشتغال دانش آموختگان آن در مقاطع گوناگون تحصيلي از آغاز تا سال1395

واكاوي برنامه آموزشي هر رشته علمي به ويژه از حيث بررسي رابطه علم و مهارت در آن از ضرورت و اهميت ويژه اي برخوردار است. در اين مقاله با رويكردي تاريخي-انتقادي به واكاوي برنامه هاي آموزشي رشته علوم اجتماعي و ارزيابي نسبت بين تحصيل، مهارت افزايي و اشتغال دانش آموختگان اين رشته پرداخته شده است. چارچوب نظري با بهره گيري از رويكردهاي الگوي اسكايرو (2008)، رويكرد فيلسوفان تعليم و تربيت معاصر در ارتباط با نسبت علم و مهارت و همچنين نظريه آموزشي بلوم (2009) تدوين گرديده است. روش مطالعه، تاريخ نگاري انتقادي بوده و گردآوري داده ها با تركيبي از دو روش اسنادي و مصاحبه عمقي صورت گرفته است. يافته هاي پژوهش با روش كيفي تحليل ساختاري و تفسيري تجزيه و تحليل گرديده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد برنامه هاي آموزشي رشته هاي علوم اجتماعي در ايران فاقد استانداردهاي پيشرفته بوده و در محتواي آن، نسبت مناسب و متعادلي ميان دانش نظري و مهارت عملي وجود ندارد. از ديگر نتايج، وجود شكاف عميق ميان بخش عرضه دانش آموختگان يعني نهاد دانشگاه و بخش تقاضاي آنان يعني نهاد اقتصاد (بازار كار) است و تناسبي در آن مشاهده نمي گردد.

The study of the curriculum of each discipline is especially important in terms of examining the relationship between science and skill. The paper deals with historical- critical approach to the analysis of social science curricula and assessing relationship between science and skills development and employment of graduates. The theoretical framework has been formulated using the approaches of SKYROW (2008), contemporary philosophers approach to science and skill ratio as well as BLOOM s educational theory (2009). The method of study is critical historiography and the data were collected by a combination of documentary and in- depth interviews. The research findings were analyzed by qualitative method of structural and interpretive analysis. The results show that educational programs in social science in Iran lack advanced standards and in their content there is no appropriate and balance ratio between theoretical knowledge and practical skills. Another result is a deep gap between the supply of graduates, the institution of the university and their demand, the institution of economics (Labor Market).