عنوان مقاله :
اثربخشي آموزش برنامه افق زماني بر تاب‌آوري و ناگويي هيجاني مادران كودكان ناشنوا
عنوان به زبان ديگر :
The Effectiveness of Time Perspective Program Training on Resiliency and Alexithymia in Mothers of Deaf Children
پديد آورندگان :
عاشوري، محمد دانشگاه اصفهان - دانشكده علوم تربيتي و روان‌شناسي - گروه روان‌شناسي و آموزش كودكان با نيازهاي خاص , اعرابي، عليرضا دانشگاه آزاد اسلامي واحد ورامين - گروه روان‌شناسي
كليدواژه :
افق زماني , تاب‌آوري , كودكان ناشنوا , ناگويي هيجاني
چكيده فارسي :
پژوهش حاضر به منظور بررسي اثربخشي آموزش برنامه افق زماني بر تاب‌آوري و ناگويي هيجاني در مادران كودكان ناشنوا در شهر تهران انجام شد. اين پژوهش، يك مطالعه شبه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه شاهد بود. در اين پژوهش 30 نفر از مادران ناشنوا شركت داشتند كه به روش نمونه‌گيري در دسترس از مدرسه باغچه‌بان شماره 5 در شهر تهران انتخاب شده بودند. آزمودني‌ها به دو گروه آزمايش و شاهد تقسيم شدند به نحوي كه هر گروه از 15 نفر تشكيل شده بود. گروه آزمايش در 10 جلسه آموزش برنامه افق زماني (هفته‌اي 2 جلسه؛ هر جلسه 60 دقيقه) شركت كردند در حالي كه به گروه شاهد در ليست انتظار قرار گرفتند. ابزارهاي پژوهش مقياس تاب‌آوري و مقياس ناگويي هيجاني بودند. داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس چندمتغيري تحليل شدند. نتايج نشان داد كه آموزش برنامه افق زماني اثر معناداري بر تاب‌آوري و ناگويي هيجاني در مادران كودكان ناشنوا داشت. همچنين نتايج بيانگر اثر معنادار آموزش برنامه افق زماني بر همه خرده‌مقياس‌هاي ناگويي هيجاني (دشواري در شناسايي احساسات، دشواري در توصيف احساسات و تفكر عيني) در آزمودني‌ها بود. بنابراين، برنامه‌ريزي به منظور استفاده از آموزش برنامه افق زماني براي مادران كودكان ناشنوا اهميت ويژه‌اي دارد.
چكيده لاتين :
The aim of present research was to investigate of the effectiveness of time perspective program training on resiliency and alexithymia in mothers of deaf children in Tehran city. This study was a semi-experimental study with pre-test, post-test design and control group. The participants were 30 mothers of deaf children from number 5 Baghchehban elementary school in Tehran city that selected by convenient sampling method. Subjects were divided into experimental and control groups, each group consisting of 15 mothers. The experimental group participated in time perspective program training in 10 sessions (two sessions weekly; each lasts for 60 minutes), while control group was kept in waiting-list. The instruments of this research were Resiliency scale and alexithymia scale. Multivariate analysis of covariance was used for analyzing the data. The results showed that time perspective program training had a significant effect on the resiliency and alexithymia in mothers of deaf children. The results also revealed that time perspective program training had a significant effect on all subscales of alexithymia (difficulty in emotions identification, difficulty in emotions description, objective thinking) in these subjects. Therefore, planning in order to time perspective program training for mothers of deaf children has special importance.
عنوان نشريه :
مطالعات روان شناختي
