جايگاه مرتكبان جرايم تروريستي در احراز وضعيت پناهندگي

The Position of Perpetrators of Terrorist Crimes in Acquiring the Status of Refugee

هدف كنوانسيون 1951 ژنو در مورد وضعيت پناهندگي ارائه حمايت بين‌‌المللي به افرادي است كه از حمايت ملي در برابر آزار محروم هستند. منظور از حمايت بين‌‌المللي حمايتي است كه از جانب دولتي غير از دولت متبوع يا محل اقامت فرد (در مورد افراد بي‌‌تابعيت) به او ارائه مي ‌شود. اعطاي اين حمايت موكول به احراز شرايطي است كه در كنوانسيون 1951 پيش‌بيني شده است. كنوانسيون 1951 همچنين مقرراتي براي جلوگيري از هر نوع سوء استفاده از وضعيت پناهندگي دارد. اين مقررات دولت‌ ها را از اعطاي پناهندگي به مرتكبان جرايم غيرسياسي مهم و جناياتي چون جنايت عليه بشريت يا اقدام عليه اهداف و اصول ملل متحد، حتي با داشتن شرايط برخورداري از وضعيت پناهندگي، منع مي‌كند. اين مقاله به دنبال پاسخ به اين مساله است كه مرتكبان جرايم تروريستي از چه جايگاهي در كنوانسيون پناهندگي برخوردارند؟ مقاله در پاسخ به مساله فوق اين فرضيه را دنبال مي كند كه مرتكبان جرايم تروريستي به علت قرار گرفتن در حيطه ماده (و)1 كنوانسيون پناهندگي شايسته احراز وضعيت پناهندگي نيستند.

The purpose of the 1951 Geneva Convention on the Status of Refugees is to provide international protection to those who have been deprived from national protection against persecution. International protection is the protection granted by any country other than the country of nationality or the country of residence (in the case of those not having a nationality). This protection is granted when the conditions set forth in 1951 Convention are met. Moreover, the Convention includes provisions to ensure that the refugee protection regime would not provide a cover for persons involved in serious not political crimes, crimes against humanity, crimes against peace, war crimes or acts contrary to the purposes and principles of the United Nations. In considering the status of terrorist criminals in the Refugee Convention, this article seeks to show that the perpetrators of terrorist crimes are covered by these regulations and could not benefit from refugee status.