تبيين اثرات سياستهاي دولت بر تحولات اقتصادي، اجتماعي و كالبدي مسكن روستايي با استفاده از تكنيك اهميت- عملكرد (IPA) (مطالعه موردي: روستاهاي استان كردستان)

مسكن روستايي به‌عنوان مهم‌ترين عنصر كالبدي بافت فيزيكي روستاها، محلي براي سكونت و مكملي براي انجام فعاليتهاي اقتصادي ساكنين محسوب ميشود. استفاده از مصالح غيراستاندارد، قدمت ديرينه بناها و غيرمقاوم بودن خانههاي قديمي در مقابل رخدادهاي طبيعي، برنامهريزان و سياستگذاران دولتي را بر آن داشته تا در راستاي ارتقاي شاخصهاي كمي و كيفي مسكن روستايي، اقداماتي عملي انجام دهند. پژوهش حاضر با هدف ارزيابي تحول در ابعاد اجتماعي، اقتصادي و كالبدي مسكن روستايي، در نتيجه عملكرد طرح ويژه بهسازي مسكن انجام شده است. جامعه آماري تحقيق، تعداد 38467 سرپرست خانوار روستايي ميباشد كه تاكنون از تسهيلات طرح نوسازي مسكن بهرهمند شده‌اند. سه شهرستان قروه، كامياران و سروآباد بهعنوان نمونه تحقيق، انتخاب شده و با تعيين مؤلفههاي سهبعد اقتصادي، اجتماعي و كالبدي مسكن روستايي، از طريق پرسشنامه و مشاهده ميداني، دادهها جمعآوري و مورد بررسي قرار گرفته است. جهت تجزيه و تحليل دادهها، از روشهاي آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي (تكنيك اهميت- عملكردIPA و آزمون T تك نمونهاي) استفاده گرديد. يافتههاي تحقيق در زمينه آثار سياستهاي توسعه مسكن روستايي نشان داده كه در بعد اجتماعي، تغييرات مطلوبي در رابطه با تراكم خانوار و كيفيت بهداشتي مساكن به وجود آمده اما در زمينه تطبيقپذيري و تناسب فرهنگي- هويتي طرحها، نتايج مطلوبي حاصل نشده است. در بعد اقتصادي اگرچه طرح ويژه بهسازي موجب كاهش يا حذف فضاهاي معيشتي شده اما موجب ارتقاي كيفيت سوخت مصرفي، صرفهجويي در هزينهها و تحرك بخشي اقتصادي شده است. در بعد كالبدي نيز طرح ويژه بهسازي بيشترين اثرگذاري مطلوب را داشته و بهعبارتي، تحول كالبدي بهلحاظ استحكام مساكن، ايجاد شده است.

اين مقاله فاقد چكيده لاتين است.