مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - نقش راهبردهاي فاجعه‌انگاري، پذيرش و ابعاد نوجويي، همكاري و خودفراروي در پيش‌بيني گرايش به رفتارهاي پرخطر

چكيده فارسي :

اين پژوهش با هدف تعيين نقش راهبردهاي فاجعه‌انگاري، پذيرش و ابعاد نوجويي، همكاري و خودفراروي در پيش بيني گرايش به رفتارهاي پرخطر صورت گرفت. پژوهش از نوع توصيفي-همبستگي بوده و جامعه آماري شامل تمام دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد تبريز در سال تحصيلي 1396-97 (23000-=N ) بود كه در راستاي آن، 300 نفر به روش نمونه - گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب و پرسشنامه‌هاي رفتارهاي پرخطرء تنظيم شناختي هيجان (CERQ ) و ابعاد سرشت و منش شخصيت (TCI-125 ) پاسخ دادند. نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد پذيرش و فاجعه‌انگاري قادرند بطور مثبت و معني‌دار تغييرات گرايش به رفتارهاي پرخطر را تبيين كنند. علاوه براين، تحليل داده‌ها نشان داد كه در بين ابعاد سرشت شخصيت, بعد نوجويي قادر است واريانس گرايش به رفتارهاي پرخطر را بطور مثبت و معني‌دار پيش‌بيني كند و در بين ابعاد منش شخصيت، همكاري و خودفراروي، قادرند بطور منفي و معني‌دار تغييرات گرايش به رفتارهاي پرخطر تبيين كنند. مبتني بر يافته‌ها مي‌توان استنباط نمود كه افراد حائز راهبردهاي منفي تنظيم شناختي هيجان، توسط هيجان هاي منفي مغلوب شده و در نتيجهء در يك موقعيت استرس‌زا به بهبود عملكرد خود نمي انديشندء لذاء براي غلبه بر احساسات منفي خود منابع كمتري داشته و از اين رو به رفتارهاي پرخطر دست مي‌زنند. از سويي، خودفراروي و همكاري موجب سازگاري اجتماعي فرد مي شوند. با اين حال، نوجويي موجب روي آوردن فرد به محرك‌هاي نو و جديد بدون در نظر گرفتن پيامدهاي آنها شده و در گرايش فرد به رفتارهاي پرخطر نقش مستقيم دارد.