مقايسه اثر بخشي روش هاي درمان شناختي رفتاري و نوروفيدبك بر افسردگي اساسي زنان بزرگسال

Comparison of the Effectiveness of Cognitive-Behavioral Therapy and Neurofeedback Techniques on Women's Depression Adult

از روش درمان شناختي و رفتاري و اجراي نوروفيدبك به عنوان يك روش درماني براي درمان بيماري ها و اختلال ها استفاده مي شود. اين تحقيق با هدف مقايسه اثر بخشي روش هاي درمان شناختي رفتاري و نوروفيدبك بر افسردگي زنان بزرگسال شهر تهران انجام شد. اين پژوهش ازنوع نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون_پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش زنان مراجعه كننده به چهار كلينيك مشاوره سطح شهر تهران در تابستان و پاييز 1397بود كه بر اساس مصاحبه روانپزشك و ملاك هاي تشخيصي اختلال افسردگيDSM V داشتند. انتخاب آزمودني ها به طور داوطلبانه و جايگزيني آن ها در دو گروه تحت درمان نوروفيدبك و درمان شناختي – رفتاري به طور تصادفي بر مبناي جدول اعداد تصادفي انجام شد. شركت كنندگان در سه گروه شامل گروه آزمايشي درمان با نوروفيدبك (15 نفر)، گروه درمان با پروتكل شناختي درماني (15 نفر) و گروه شاهد (15 نفر) كه از مداخله هاي درماني بدون بهره بودند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه افسردگي،اضطرابواسترس لويبوندولويبوند (DASS) استفاده شد.داده هاي بدست آمده از تحقيق با استفاده از آمار توصيفي، تحليل واريانس و آزموني تي وابسته مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. در گروه درمان شناختي – رفتاري پس از مداخله ي درماني ميانگين افسردگي گروه درمان شناختي رفتاري 26 نمره كاهش (بهبودي گروه درمان) داشته است.گروه درمان نوروفيدبك پس از مداخله ي درماني ميانگين افسردگي گروه درمان نوروفيدبك 22 نمره كاهش (بهبودي گروه درمان) داشته است. نوروفيدبك به عنوان يك روش درماني موثر در كاهش افسردگي قابليت اجرايي در مراكز درماني دارد. بنابراين روانشناسان مي توانند براي كاهش افسردگي از روش درماني نوروفيدبك استفاده نمايند.

cognitive-behavioral therapy and neurofeedback are used as a treatment technique for disease and disorders. The present study aimed to compare effectiveness of these two techniques in women with major depression from Tehran. This study was a semi-experimental design with pretest-posttest and control group. The study was conducted on women referring four counseling clinics in Tehran during summer and autumn of 1397, and based on psychiatrists interviews and DSM 5 criteria, had major depression disorder. Subjects took part in this study voluntarily and their replacement in two groups of neurofeedback method and cognitive-behavioral therapy was done randomly using random numbers. Participants were in three groups: group of neurofeedback treatment (15 patients), cognitive therapy protocol group (15 patients), and control group (15 patients) who didn’t receive treatment interventions. Lovibond and Lovibond depression anxiety stress scale (DASS) questionnaire was used for data collection. The data were analyzed using descriptive statistics, variance analysis and dependent T test. After intervention in cognitive-behavioral group, the mean score for cognitive-behavioral treatment group had 26 reduction (recovery of patients). While scores in neurofeedback grouphad 22 grades reduction (recovery of patients).