بررسي آزمايشگاهي نقش تثبيت مكانيكي در بهبود مقاومت فشاري، كششي و خمشي خشت

ايران در استفاده از خشت در معماري از كهن­ترين كشورها محسوب مي‌شود، شيوه­اي كه ساليان درازي است در ساختارها و معماري امروز كشور فراموش شده است. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻫﻤﻴﺖ بلوك­هاي خاكي مانند خشت در معماري معاصر جهان ﻭ فراواني ساختارهاي خشتي ارزشمند در ايران، لزوم استحكام‌بخشي ﺑﻨﺎﻫﺎي ﺧﺸﺘﯽ درراستاي كاربرد آن درمعماري معاصر و همچنين درجهت حفاظت و مرمت آثار تاريخي، مطالعه درباره خشت ضروري است. در طي سال‌هاي اخير راهكارهاي گوناگوني با عنوان تثبيت خاك و خشت ﺑﺮاي استحكام‌بخشي ﺑﻨﺎﻫﺎي ﺧﺸﺘﯽ مطرح‌ شده اﺳﺖ. تثبيت مكانيكي بهعنوان يكي از اين راهكارها، با نياز به بهبود كيفيت مصالح و افزايش دوام ساختمان­ها به وجود آمده و با فشرده­سازي مصالح موجب افزايش تراكم خاك و لذا بهبود رفتار بلوك خاكي در برابر عوامل آسيبرسان مانند رطوبت و فرسايش مي­شود. پژوهش حاضر در پي دستيابي به رابطه بين تثبيت مكانيكي و رفتار مكانيكي خشت بوده و هدف اصلي خود را بررسي اهميت تراكم خاك و تأثير آن بر مقاومت فشاري، كششي و خمشي خشت قرار داده است. اين مطالعه در قالب يك پژوهش كمي و به شيوه تجربي انجام شده و روش انجام پژوهش مبتني بر مطالعات ميداني، بررسي­هاي محيطي و روش­هاي تجربي- آزمايشگاهي بوده است. براي اين منظور پس از انتخاب 6 معدن خاك واقع در شهرستان اردكان (يزد) و تعيين خواص فيزيكي آن‌ها، نمونه­هاي خشتي در دو گروه شاهد و آزمايشي ساخته شدند و تحت آزمايش­هاي مقاومت فشاري، كششي و خمشي قرار گرفتند و در نهايت نتايج آن­ها تجزيه و تحليل شدهاند. مطالعات آزمايشگاهي انجام‌شده، رابطه مطلوب بين تثبيت مكانيكي و مقاومت مكانيكي خشت را تأييد كرده و مشخص شد كه تراكم خاك در خشت تثبيت‌شده به روش مكانيكي در مقايسه با خشت بدون اعمال تراكم، به‌طور ميانگين موجب افزايش 43/79 درصدي در مقاومت فشاري، افزايش 42/42 درصدي در مقاومت كششي و افزايش 75 درصدي در مقاومت خمشي شده است.

اين مقاله فاقد چكيده لاتين است