شناسايي و تبيين عوامل موثر بر رفتار آوايي كاركنان در دانشگاه‌ها

هدف از پژوهش حاضر شناسايي عوامل مؤثر بر رفتار آوايي كاركنان در دانشگاه هاي غرب كشور بود. روش پژوهش آميخته اكتشافي است. جامعه آماري شامل كليه كاركنان، دانشگاه‌هاي كرمانشاه، همدان و كردستان بود(1585 نفر). در بخش كيفي به صورت هدفمند و بر مبناي اصل اشباع نظري تعداد 41 نفر از كاركنان مورد مصاحبه قرار گرفتند. در بخش كمي بر اساس جدول كرجسي و مورگان 310 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در بخش كيفي مصاحبه نيمه ساختار يافته و در بخش كمي پرسشنامه محقق ساخته بود. براي تحليل داده‌ها از تحليل عاملي اكتشافي جهت شناسايي عامل‌هاي زير بنايي رفتار آوايي كاركنان، سپس تحليل عاملي تأييدي به منظور تعيين ميزان توان مدل عاملي استفاده شد. بر اساس نتايج حاصل، در بخش كيفي شاخص‌هاي مؤثر بر رفتار آوايي در قالب 52 گويه اصلي دسته‌بندي شد. در بخش كمي، تحليل عاملي اكتشافي گويه ها به منظور شناسايي عامل‌هاي زيربنايي رفتار آوايي صورت گرفت. نتايج در قالب 9 عامل زيربنايي شامل جو سازماني عدالت محور، ويژگي‌هاي مديريتي و سبك رهبري، فرهنگ سازماني حامي مشاركت، مكانيزم بازخورد و ارزشيابي، پذيرش تغيير و تكنولوژي، ويژگي‌هاي شخصيتي و حرفه‌اي، فعاليت تيمي و همكاري متقابل، پايبندي به نقش و اهداف سازماني، تناسب شغلي و سازماني مشخص شدند. در بخش تأييدي نيز مدل ارتباط عامل‌ها با رفتار آوايي، برازش مناسبي داشت، كه نشان از مناسب بودن عامل‌ها در توسعه رفتار آوايي دارد.