پيش‌بيني نشاط ذهني بر اساس بهزيستي مدرسه: نقش واسطه‌اي سبك‌هاي خودتنظيمي هيجاني

The Effectiveness of Harm Reduction Training and Matrix Intervention Program on Academic Procrastination in Harmed Female Students from Relationship with Opposite Sex

پژوهش حاضر در راستاي تعيين نقش واسطه‌اي سبك‌هاي خودتنظيمي هيجان (شامل سبك‌هاي پنهان‌كار، تحمل و سازگار) در رابطۀ بين بهزيستي مدرسه (شامل شرايط مدرسه، روابط اجتماعي در مدرسه و راه‌هاي خودكامروايي) و نشاط ذهني دانش‌آموزان انجام­گرفته­ و براي دستيابي به اين هدف از روش پژوهش همبستگي استفاده­شده­است. شركت‌كنندگان پژوهش 284 دانش‌آموز (138 دختر و 146 پسر) دورۀ متوسطۀ اول شهرستان جهرم بودند كه با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. به‌منظور سنجش متغيرهاي پژوهش، پرسشنامه بهزيستي مدرسه (كانيو و ريمپلا، 2002)، پرسشنامه سبك‌هاي عاطفي (هافمن و كاشدان، 2010) و مقياس نشاط ذهني (ريان و فردريك، 1997) به‌كار گرفته ‌شد. داده‌ها با روش آماري تحليل مسير و با استفاده از نرم‌افزار AMOSتجزيه‌وتحليل گرديد. نتايج نشان داد كه مدل پژوهش از برازش مناسبي برخوردار است. يافته‌هاي حاصل از بررسي فرضيه‌هاي پژوهش نشانگر آن بود كه روابط اجتماعي در مدرسه، هم به‌طور مستقيم و هم به‌طور غيرمستقيم (از طريق افزايش سبك سازگار خودتنظيمي هيجان) نشاط ذهنـي دانش‌آموزان را افزايش مي‌دهـد. راه‌هاي خودكامروايـي از طريق كاهش سبك پنهان‌كـارخودتنظيمي هيجان، منجر به افزايش نشاط ذهني دانش‌آموزان مي‌شود. شرايط مدرسه اثر مستقيم و مثبت بر نشاط ذهني دانش‌آموزان داشت. به‌طوركلي، نتايج پژوهش حاضر شواهدي را براي نقش واسطه‌اي سبك‌هاي خودتنظيمي هيجان در رابطۀ بين بهزيستي مدرسه و نشاط ذهني دانش‌آموزان فراهم آورد.

The aim of this research was to determine the effectiveness of harm reduction training and matrix intervention program on academic procrastination among harmed female students due to the relationship with opposite sex. The research design was semi-experimental with two experimental and a control group in three stages of pre-test, post-test and two month follows up. Among 60 female students who harmed from relationship with opposite sex, 36 girls were selected on the basis of entry criteria, and then randomly assigned to three equal groups of 12 people. The research instrument was Solomon and Rothblum's (1984) academic procrastination scale. The matrix intervention group and harm reduction training group received 10 sessions of treatment. Results of multivariate analysis of covariance and post hoc test revealed that there was a significant difference between the harm reduction training group and matrix intervention with the control group in sub-scale of "the readiness for exams" (F=9.68, P=0.001) and "readiness for assignments" (F=15.47, P=0.001) in post-test. Also in sub-scale of "final assignments" (F=7.83, P=0.002), the matrix intervention group had a significant difference with harm reduction training group and the control group in post-test. In the follow-up stage, only there was a significant difference between the matrix intervention and control group in sub-scale of "readiness for assignments"(F=4.82, P=0.015). According to the findings, it is suggested to use the matrix intervention program and then the harm reduction training program to reduce the academic procrastination of female students who harmed from relationship with opposite sex.