بررسي ويژگي‌ و زمينه‌هاي‌ توسعه نظام جنگل ـ زراعي

Investigating of characteristic and contexts of agroforestry system development

آگروفارستري در يك مفهوم گسترده تلفيق رشته هاي مختلف كشاورزي شامل جنگل داري، زراعت و دام داري است كه راهبردي موثري براي كاهش فقر، ايجاد امنيت غذايي و بهبود محيط زيست از طريق توليد پايدار محصولات كشاورزي مي باشد. اين سيستم يك راهكار مديريتي چند منظوره در اطراف جنگل ها، به خصوص جنگل هاي زاگرس محسوب ميشود كه علاوه بر كاهش فشار انساني بر منابع طبيعي، منجر به افزايش بهره وري زمين در راستاي توسعه پايدار طرح هاي جنگل داري اجتماعي مي گردد. در اين تحقيق اطلاعات مورد نياز با روش مثلث سازي مانند بررسي سوابق و اسناد موجود، مشاهده مستقيم و مصاحبه با جامعه محلي جمع آوري و سابقه و امكان توسعه برنامه آگروفارستري در منطقه كامفيروز شهرستان مرودشت بررسي شد. نتايج بيان گر آن است كه با توجه به مساعد بودن شرايط آب و هوايي مي توان طرح آگروفارستري با كشت درختان مثمر و گياهان دارويي را در اين منطقه اجرا كرد. همچنين طراحي برنامه اي نظام مند و نظارت مستمر براي بهبود وضعيت اكولوژيكي سرزمين و حفاظت آب، خاك، توان اقتصادي و انگيزه فعاليت كشاورزان ضروري است.

In a broad sense Agroforestry means combination of different fields of agriculture including forestry, farming and animal husbandry that is an effective strategy for achieving poverty alleviation, food security and improving the environment through sustainable production of agricultural products. Agroforestry is a multipurposemanagerial technique around forests particularly Zagros woodlands which not only reduces thehuman pressure on natural resources, but also increases the land efficiency in order to accomplish the sustainable developmentof social forestry plans. In this study, the required information was gathered by triangulated method like reviewing of records and evadible documents, direct observation, and interviewing local community;and then the history and possibility of agroforestry systems development in Kamfiroz region, Marvdasht County were investigated. The results suggest that according to the favorable climate conditions, an agroforestry program that includes planting fruitful trees and medicinal herbs can be established. Designing a systematic plan and its continuous monitoring can result in improving of land ecological status, conservation of soil and water resources and enhancement of farmers’ economic ability and activity motivation.