سنجش عوامل موثر بر رضايت مندي از مساكن گروه هاي كم درآمد شهري (مطالعۀ موردي: مسكن مهر شهرضا)

Measuring the factors affecting the satisfaction of housing in lowincome Uurban groups (Case study: Shahreza Mehr-Housing

مسكن مهر، بزرگترين طرح دولتي براي تامين مسكن بوده، و با توجه بر نقش تعيين كننده قيمت زمين در قيمت مسكن، اين طرح اقدام براي حذف اين متغير نموده تا از اين طريق علاوه بر كنترل قيمت مسكن باعث تسهيل دسترسي اقشار آسيب پذير به مسكن مناسب شود. روش: هدف از پژوهش حاضر، سنجش عوامل موثر بر رضايت مندي از مساكن گروه هاي كم درآمد شهري كه به صورت موردي در مساكن مهر شهرضا انجام شده، است. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل تمامي ساكنان مساكن مهر شهرضا مي باشد (2400 = n). با استفاده از جدول بارتلت و همكاران (2001)، 145 خانوار (سرپرست خانوار) به روش نمونه گيري تصادفي از بين خانوارهاي ساكن در مساكن مهر مورد نظر انتخاب شد. . ابزار مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه ي محقق ساخته اي است. تحليل داده ها از طريق تحليل همبستگي و الگويابي معادلات ساختاري و با استفاده از نرم افزارهاي spss و smart -pls انجام شده است. يافتهها: مدل سازي معادلات ساختاري نشان داد، مولفه هاي سياست و برنامه ريزي (0.701= γ، 14.15 = t)، اصول طراحي (0.421= γ، 6.26 = t)، تعامل همسايگان (0.282= γ، 3.05 = t) تبيين كننده ي 66 درصد از تغييرات واريانس رضايتمندي از مساكن مهر شهرضا هستند. نتايج:جهت انجام اقدامات لازمه به منظور افزايش رضايت مندي اقشار كم درآمد شهري از مساكن مهر لازم است به مواردي مانند سياست و برنامه ريزي در اين زمينه، اصول طراحي و موارد مربوط به تعاملات با همسايگان توجه نمود.

Objective: Mehr Housing is the largest government-funded housing project. The plan is to remove the decisive role of land prices in housing prices in order to facilitate access to affordable housing in addition to controlling housing prices. Methods: The present study is an applied type that is conducted by descriptive and analytical method. A questionnaire was used to collect information. The statistical population of the study included all residents of Mehr Reza housing (N = 2400). Using the Bartlett et al. (2001) table, 145 households (head of households) were selected from households residing in the Mehr housing in question by random sampling. The tool used in this study was a researcher-made questionnaire. Data analysis was done through correlation analysis and structural equation modeling using SPSS and Smart PLS software. Results: structural equation modeling showed, policy and planning components ( = 0.701, t = 14.15), design principles ( = 0.421, t = 6.26), neighborhood interaction ( = 0.2282, t = 3.05), are explaining 66% of the variance of satisfaction with the Shahreza Mehr housing. Conclusion: In order to increase the satisfaction of low-income urban segments of Mehr housing, it is necessary to take into account such issues as policy and planning in this area, design principles and interactions with neighbors