تعيين رطوبت بحراني برخي خاك‌هاي آب‌گريز مرغزار شهركرد

مقدار رطوبت خاك، حساس‌ترين فاكتور مرتبط با تغييرات آب‌گريزي و آب‌دوستي خاك است. آب‌گريزي در خاك‌ها يك ويژگي دائمي نيست و اين امكان وجود دارد كه در فصل خشك به حداكثر برسد و در فصل‌هاي مرطوب كاهش يابد يا حذف شود. مي‌توان گفت از لحاظ رطوبت، يك ناحيه انتقالي يا بحراني وجود دارد كه به‌عنوان حد رطوبتي يا رطوبت آستانه تعريف مي‌شود و در رطوبت‌هاي كمتر از آن، دفع آب و در رطوبت‌هاي بالاتر از آن خاك خيس‌شونده است. هدف از اين پژوهش، بررسي تغييرات رطوبت خاك بر درجه آب‌گريزي و تعيين مقدار رطوبت آستانه‌اي در نمونه‌هاي خاك مورد بررسي در مرغزار شهركرد بود. در اين پژوهش، تعدادي نمونه خاك از مرغزار شهركرد بررسي شد. پس از تعيين رطوبت اوليه خاك، شرايط آب‌گريزي خاك با تعيين زمان نفوذ قطره آب (WDPT)، بررسي شد. تغييرات رطوبتي خاك به روش خيس كردن و خشك كردن خاك انجام و در هر مرحله وضعيت آب‌گريزي خاك آزمون شد. كاهش رطوبت در خاك‌هاي آب‌گريز منجر‌به تغيير درجه آب‌گريزي و در يك نمونه خاك آب‌دوست باعث ايجاد شرايط آب‌گريزي در خاك شد. رطوبت آستانه نيز، تا حداكثر 54 درصد رطوبت حجمي در يك نقطه مورد بررسي، مشاهده شد كه بر ‌اساس آن، مقدار بالاي رطوبت آستانه در اين نقطه، نشان‌دهنده قابليت بالاي خاك براي توليد روانا‌ب و سيل‌خيزي بود. بررسي آناليز خاك نشان داد كه مقدار ماده آلي خاك با رطوبت آستانه همبستگي مثبت دارد.