تاثير آموزش روان‌شناسي مثبت‌نگر بر خودكارآمدي و سرسختي روان‌شناختي دانش آموزان دختر

هدف از اين پژوهش تعيين تاثير روان‌شناسي مثبت‌نگر بر خودكارآمدي و سرسختي روان‌شناختي دانش آموزان دختر بود. جامعه آماري پژوهش همۀ دانش‌آموزان دختر دورۀ متوسطه دوم مدارس دولتي منطقه 4 شهر تهران در سال تحصيلي 97-1396 بودند. نمونه پژوهش شامل 240 نفر از دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم بود كه از ميان مدارس اين منطقه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب و همتاسازي شدند و 30 نفر از دانش‌آموزان به‌طور تصادفي از دو مدرسه انتخاب و در دو گروه آزمايش و شاهد گمارده شدند (براي هر گروه 15 نفر). آموزشهاي مثبت‌نگري طي هشت جلسه 120 دقيقه‌اي به افراد گروه آزمايش ارائه شد و گروه شاهد در اين مدت هيچ آموزشي را دريافت نكرد. خودكارآمدي و سرسختي روان‌شناختي شركت‌كنندگان با پرسشنامه‌هاي خودكارآمدي عمومي شرر و سرسختي روان‌شناختي كوباسا پيش و پس از مداخله اندازه‌گيري شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آزمون كوواريانس استفاده گرديد. نتايج اندازه‌گيريهاي انجام‌شده نشان داد كه آموزش‌ روان‌شناسي مثبت‌نگر سبب افزايش خودكارآمدي و سرسختي روان‌شناختي (تعهد، كنترل و مبارزه‌جويي) گروه آزمايش در مقايسه با گروه شاهد شده است. بر اساس نتايج به‌دست‌آمده مي‌توان‌ گفت مداخلات مثبت‌نگر مي‌تواند خودكارآمدي و سرسختي روان‌شناختي را افزايش دهد. بنابراين مي‌توان آموزش روان‌شناسي مثبت‌نگر را براي كاهش مشكلات روان‌شناختي دانش آموزان و همچنين افزايش بيشتر خودكارآمدي و سرسختي روان‌شناختي آنان به­‌كار برد.

اين مقاله فاقد چكيده انگليسي است