رابطه ميان استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي مجازي و انزواي اجتماعي در ميان دانش‌آموزان دختر دبيرستانهاي شهر شهركرد

پژوهش حاضر4 با هدف بررسي رابطه ميان استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي مجازي و انزواي اجتماعي دانش­‌آموزان دختر دبيرستانهاي شهر شهركرد انجام شده است. روش به‌­كارگرفته شده در اين تحقيق، پيمايش بوده است. جامعه آماري پژوهش حاضر همۀ دانش‌آموزان دختر دبيرستانهاي شهر شهركرد بودند كه 390 نفر از آنها با روش خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شده و مورد پرسش قرار گرفته اند. داده‌ها با ابزار پرسشنامه، گردآوري شده و مورد تحليل قرار گرفته اند. اعتبار ابزار به شيوه صوري محرز شده است. در اين پژوهش براي سنجش انزواي اجتماعي دانش‌آموزان از مقياس تنهايي گيروِلد و كمفيوس(1985)كه متشكل از 11 گويه است، استفاده شده و اين مقياس هر دو بُعد تنهايي عاطفي و تنهايي اجتماعي را مورد سنجش قرار داده است. ضريب آلفاي كرونباخ بعد تنهايي عاطفي 0/73، بُعد تنهايي اجتماعي اين مقياس 0/76 و براي سازه انزواي اجتماعي 0/79 به دست آمده است. به منظور سنجش ميزان استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي مجازي نيز از پرسشنامه محقق‌ساخته استفاده شده كه از 13 گويه تشكيل شده است و ضريب آلفاي كرونباخ آن 0/93 به­‌دست آمده است. بر اساس يافته‌هاي پژوهش، ميانگين انزواي اجتماعي در ميان پاسخگويان كمتر از متوسط نظري بوده است. همچنين يافته‌ها نشان دادند كه ميان ميزان استفاده از شبكه‌‌هاي اجتماعي مجازي با ميزان انزواي اجتماعي دانش‌آموزان رابطه معكوس و معنا‌دار وجود دارد، اما ميان سن و پايه تحصيلي با ميزان انزواي اجتماعي دانش‌آموزان رابطه معنا‌دار وجود ندارد.

اين مقاله فاقد چكيده انگليسي است