اثرات استراتژي‌هاي جديد كم‌آبياري در حالت پويا و ثابت بر عملكرد و بهره‌وري مصرف آب دو رقم ذرت علوفه‌اي

اين پژوهش به‌منظور بررسي تأثير استراتژي‌هاي جديد كم‌آبياري بر عملكرد كمّي و بهره‌وري مصرف آب دو رقم ذرت علوفه‌اي بر پايه طرح كامل تصادفي در قالب كرت‌هاي يك‌بار خرد شده در سه تكرار، انجام شد. تيمارهاي آبياري شامل 1) آبياري كامل (FI)، 2) كم‌آبياري به‌صورت استاتيك (SDI)، 3) كم‌آبياري به‌صورت پويا (DDI)، 4) كم‌آبياري به‌صورت پويا كه در آن در يك‌سوم ابتداي رشد 90 درصد نياز آبي گياه، در يك‌سوم بعدي دوره رشد 75 درصد و در يك‌سوم انتهايي دوره رشد 50 درصد نياز آبي براي بخشي از سيستم ريشه‌اي گياه، تأمين شد (DPRD) و 5) كم‌آبياري به‌صورت استاتيك كه در آن 75 درصد نياز آبي گياه به‌طور ثابت و در تمام طول فصل رشد براي بخشي از سيستم ريشه‌اي تأمين شد (SPRD) بودند. نتايج نشان داد كه تفاوت معني‌داري بين استراتژهاي آبياري وجود داشت. در مقايسه با تيمار آبياري كامل، تيمارهاي آبياري SDI، DDI، SPRD و DPRD عملكرد ذرت را به‌ترتيب 18، 27، 49 و 53 درصد كاهش دادند. نتايج همچنين نشان داد كه بين دو رقم ذرت تفاوت معني‌داري وجود نداشت. در مقايسه با تيمار آبياري كامل، تيمار SDI بهره‌وري مصرف آب را 14 درصد افزايش داد در‌حالي كه تيمارهاي DDI، SPRD و DPRD بهره‌وري مصرف آب را به‌ترتيب 3، 19 و 44 درصد كاهش دادند. بر اساس تحليل اقتصادي انجام شده، عمق بهينه آبياري براي رسيدن به بيشترين سود خالص 5/858 ميلي‌متر به‌دست آمد. به‌طور كلي استراتژي آبياري SDI براي منطقه مورد مطالعه پيشنهاد مي‌شود.