تحليل رفتار پيزومترها و تعيين تأخير زماني تأثير بارندگي بر نوسانات عمق آب زيرزميني آبرفت شيراز با شاخص‌هاي SPI و GRI

بخش عمده‌اي از تأمين آب شرب و كشاورزي، دو نياز اساسي بشر از آب زيرزميني تأمين مي‌شود. پيش‌بيني، پايش، بررسي عملكرد و برنامه‌ريزي اين منبع حياتي نيازمند مدل‌سازي است. تأخير زماني نوسانات عمق آب زيرزميني با بارندگي يكي از داده‌هاي ضروري مدل‌ها است. تحليل رفتار پيزومترها با استفاده از روش همبستگي متقاطع پيرسون بين شاخص‌هاي SPI و GRI در آبرفت دشت شيراز به‌منظور تعيين تأخير زماني مذكور هدف پژوهش حاضر است. نتايج نشان داد كه رفتار 2/86 درصد از پيزومترها شبيه يكديگر است و در 3/79 درصد از پيزومترها عمق آب زيرزميني يك ماه پس از بارندگي كاهش نشان مي‌دهد. بهترين ضريب همبستگي بين شاخص‌هاي موصوف در امتداد محور جنوب ‌غربي به‌سمت شمال‌ شرقي دشت وجود دارد. به‌علت شيب شمالي- جنوبي دشت، آبرفت شمالي از ضريب همبستگي بهتري نسبت به بخش جنوبي برخوردار است. منطقه مركزي دشت داراي بيشترين ضريب همبستگي است و حداكثر ضرائب همبستگي در مقياس زماني 48 ماهه رخ مي‌دهد. همچنين از سال 1383 به بعد به‌دليل كاهش نزولات جوي دشت شيراز، شاخص SPI به‌سمت خشكسالي ميل كرده، اگرچه روند معني‌دار نبوده است. اما شاخص GRI از اين روند تبعيت نكرده و به‌طور معني‌داري خشكسالي هيدرولوژيك حاد را نشان مي‌دهد كه علت آن برداشت بيش از تغذيه، از آبخوان آبرفتي اين دشت است.