اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد ‌به‌شيوه‌ گروهي بر اعتماد در روابط بين‌فردي و كنترل عواطف در زنان متأهل

درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، از درمانهاي رفتاري نسل سوم است و در آن تلاش مي­شود به­جاي تغيير شناخت­ها، ارتباط روانشناختي فرد با افكار و احساساتش افزايش يابد. هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر اعتماد در روابط بين­فردي و كنترل عواطف در زنان متأهل بود. در قالب مداخله نيمه­تجربي به­شيوه پيش‌آزمون ـ پس­آزمون و پيگيري، 24 زن متأهل به­شيوه نمونه­گيري در دسترس از ميان زنان داراي مشكلات زناشويي مراجعه­كننده به مركز مشاوره كميته امداد شهر كرمانشاه انتخاب، و به­طور تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل (هر كدام 12 نفر) تقسيم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه اعتماد در روابط بين­فردي و پرسشنامه كنترل عواطف بودند. گروه آزمايش درمان مبتني بر پذيرش و تعهد را به­مدت ده جلسه به­شيوه گروهي دريافت كردند؛ اما براي گروه كنترل درماني ارائه نشد. پس از پايان جلسات درمان از هر دو گروه پس­آزمون به‌عمل آمد. براي تحليل داده­ها از تحليل كوواريانس چندمتغيره استفاده شد. براساس يافته­ها، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به­شيوه­ گروهي بر اعتماد در روابط بين­فردي (05/0P<) و كنترل عواطف (05/0P<) مؤثر بوده است. نتايج پيگيري بعد از يك ماه نيز نشان داد كه بين گروه آزمايش و كنترل در اعتماد در روابط بين­فردي و كنترل عواطف در سطح (05/0P<) تفاوت معني­داري وجود دارد. براساس نتايج درمان مبتني بر پذيرش و تعهد مي­تواند تأثير مطلوبي بر اعتماد در روابط بين­فردي و كنترل عواطف داشته باشد.