سازگاري و رشد جمعيت‌‌‌‌هاي بيدمشك (.Salix aegyptiaca L) در كلكسيون سنندج

در پژوهش پيش‌‌رو، سازگاري و ويژگي‌هاي رويشي 10 جمعيت بيدمشك (Salix aegyptiaca L) بومي و غيربومي موجود در كلكسيون ايستگاه تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي گريزه سنندج در قالب طرح آماري بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار و طي هفت سال (1397-1391) بررسي شد. تجزيه واريانس صفت‌ها در سال هفتم نشان داد كه بين جمعيت‌‌هاي بيدمشك ازنظر صفت‌هاي رويشي و درصد زنده‌‌ماني درختان، اختلاف‌‌هاي معني‌‌دار وجود داشت (0/01≥ p). ميانگين كل قطر يقه، ارتفاع و قطر تاج درختان هفت‌ساله به‌‌ترتيب 6/5، 379/5 و 418/6 سانتي‌‌متر، رتبه شادابي درختان 3/7 (از 5)، متوسط زنده‌‌ماني حدود 77 درصد و نسبت قطر تاج به ارتفاع درخت 1/1 بود. به‌جز ارتفاع درخت، صفت‌هاي ديگر در گروه جمعيت‌‌هاي بيدمشك كردستان بيشتر از گروه اروميه بود، اما اختلاف بين اين دو گروه فقط براي صفت‌هاي قطر تاج، شادابي و درصد زنده‌‌ماني معني‌‌دار بود (0/01 ≥ p). درمجموع، جمعيت‌‌هاي بيدمشك كردستان 6، كردستان 4 و كردستان 3 باتوجه ‌به برتري قابل‌‌توجه در صفت‌هاي رويشي و با درصد زنده‌‌ماني زياد (بيشتر از 80 درصد) به‌‌عنوان سازگارترين جمعيت‌‌ها به شرايط بوم‌شناختي سنندج و مناطق مشابه شناسايي شدند. اين جمعيت‌ها مي‌‌توانند به‌منظور توسعه كاشت بيدمشك در راستاي ايجاد و توسعه صنايع تبديلي، افزايش درآمد بهره‌‌‌برداران، كاهش فشار بر جنگل و جلوگيري از تخريب گسترده آن به‌ويژه در ناحيه زاگرس استفاده شوند.