مطالعه آزمايشگاهي تغييرات الگوي جريان و توپوگرافي بستر در اثر تغيير زاويه آبشكن باز توري سنگي در كانال با بستر فرسايش پذير

از ﺟﻤﻠﻪ روش­هاي ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺳﻮاﺣﻞ رودخانه، ﺳﺎﺧﺖ اﻧﻮاع آبشكن­هاﺳـﺖ. سازه­هاي آبشكن، هر چند با اهداف رسوب­گذاري و جلوگيري از فرسايش كناره­ها و حواشي رودخانه و تثبيت موقعيت آن احداث مي­شوند، در عين حال، خود تحت تأثير پديده فرسايش ناشي از تمركز جريان مي­باشند. در اين تحقيق تاثير زاويه اتصال به ساحل آبشكن باز توري­سنگي با تخلخل 30 و 50 درصد بر الگوي جريان و توپوگرافي بستر مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان مي­دهد آبشكن­هاي قائم تأثير مخرب­تري بر توپوگرافي بستر داشته و بعد از آن آبشكن دافع با تغييرات عمده در الگوي جريان اثرهاي قابل­ توجهي بر ابعاد حفره آبشستگي دارد. در آبشكن قائم، بيشترين تغييرات مربوط به افزايش سرعت طولي جريان در دماغه­ي آبشكن و به دليل تنگ­شدگي بيشتر مجرا و طول مؤثر بيشتر آبشكن مي­باشد. آبشكن­هاي دافع با دفع جريان به سمت ديواره مقابل و اغتشاش زياد به­دليل مخالفت با جهت اصلي جريان پس از آبشكن قائم تغييرات زيادي در توپوگرافي بستر ايجاد كرده و نسبت به آبشكن جاذب حفره آبشستگي بزرگ­تري ايجاد مي­كند.