ارزيابي كارآيي انرژي در نظام كشاورزي حفاظتي منطقه معتدل-سرد مشهد

اين پروژه با هدف ارزيابي كارآيي انرژي سيستم كشاورزي حفاظتي دو سيستم تناوب زراعي در دو آزمايش جداگانه در ايستگاه تحقيقات كشاورزي طرق مشهد در 5 سال با استفاده از طرح كرت هاي خرد شده در قالب بلوك‌هاي كامل تصادفي و سه تكرار به اجرا در آمد. تيمارهاي آزمايش شيوه هاي مختلف خاك‌ورزي در سه سطح شامل: شيوه متداول خاك‌ورزي (شخم + ديسك + تسطيح + كاشت با بذركار)، شخم كاهش يافته (چيزل پكر يا ديسك سبك + كاشت با بذركار) و بدون شخم (كاشت مستقيم با بذركار) در كرت‌هاي اصلي و مديريت بقاياي گياهي در سه سطح بدون بقايا، حفظ 30% بقايا و حفظ 60% بقاياي محصولات مختلف دركرت هاي فرعي قرار گرفت. در اولين آزمايش سيستم تناوب زراعي رايج اين منطقه شامل گندم-ذرت-گندم-خربزه-گندم و در آزمايش دوم سيستم تناوب زراعي پيشنهادي يا پايدار شامل گندم-كلزا-گندم-شبدر-گوجه فرنگي-گندم بررسي شد . نتايج نشان داد از نظر مصرف انرژي براي هر دو تناوب زراعي رايج و پايدار سهم نيروي انساني بسيار كم بود و آب و كاه و كلش هر كدام با حدود 30 درصد بيشترين سهم را دارا بودند و ماشين آلات و كود در مرتبه بعد قرار گرفتند. در هر دو سيستم تناوب زراعي رايج و پايدار، تيمار بدون شخم و بدون بقايا بالاترين بهره وري انرژي را داشت. افزايش فعاليت‌هاي خاك ورزي از بدون شخم به متداول، در سيستم تناوب زراعي رايج كاهش بهره‌وري انرژي را در پي داشت، اما افزايش فعاليت‌هاي خاك ورزي از بدون شخم به حداقل شخم كمي بهره وري انرژي را افزايش داد.