تأثير باكتري هاي حل كننده فسفات و قارچ ميكوريزا بر تجمع عناصر غذايي كم مصرف در اندام هاي هوايي گندم هاي كراس سبلان و ساجي در شرايط ديم

به منظور بررسي اثر باكتري سودوموناس و قارچ ميكوريزا بر ميزان عناصر غذايي ريزمغذي اندام‌هاي هوايي گندم ، آزمايشي مزرعه‌اي به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در دو مكان در مزرعه دانشكده كشاورزي، دانشگاه ايلام و ايستگاه مركز تحقيقات كشاورزي سرابله در سال زراعي 93-1392 اجرا شد. رقم گندم (كراس‌سبلان و ساجي) و تيمار منابع كودي: 1- تيمار شاهد (Control)، 2- 50 كيلوگرم در هكتار كود شيميايي فسفر (50 kg/ha P)، 3- باكتري سودوموناس پوتيدا (PSB)، 4- قارچ گلوموس موسه (GM)، 5- باكتري سودوموناس پوتيدا+ قارچ گلوموس موسه (PSB+GM)، 6- باكتري سودوموناس پوتيدا+ قارچ گلوموس موسه+25 كيلوگرم در هكتار كود شيميايي فسفر (PSB+GM+25 kg/ha P)، 7- باكتري سودوموناس پوتيدا+25 كيلوگرم در هكتار كود شيميايي فسفر (PSB+25 kg/ha P) و 8- قارچ گلوموس موسه+25 كيلوگرم در هكتار كود شيميايي فسفر (GM+25 kg/ha P). بيشترين ميزان روي در مرحله پنجه‌زني (9/13 ميلي‌گرم بر كيلوگرم)، برگ (11 ميلي‌گرم بر كيلوگرم)، ساقه (6/15 ميلي‌گرم بر كيلوگرم) و سنبله (09/24 ميلي‌گرم بر كيلوگرم)، منگنز در مرحله پنجه‌زني (5/238 ميلي‌گرم بر كيلوگرم) برگ (1/56 ميلي‌گرم بر كيلوگرم)، ساقه (2/6 ميلي‌گرم بر كيلوگرم) و سنبله(5/16 ميلي‌گرم بر كيلوگرم)، آهن در مرحله پنجه‌زني (5/238 ميلي‌گرم بر كيلوگرم)، برگ (5/163 ميلي‌گرم بر كيلوگرم)، ساقه (7/35 ميلي‌گرم بر كيلوگرم) و سنبله (2/90 ميلي‌گرم بر كيلوگرم) و منيزيم در مرحله پنجه‌زني (3/0 درصد) و ساقه (26/0 درصد) در رقم ساجي × GM+25 kg/ha P و كمترين ميزان عناصر عذايي موجود در اندام‌هاي هوايي در رقم كراس‌سبلان و تيمار Control مشاهده شد.