اثر تراكم بوته و كود نيتروژن بر عملكرد، اجزاي عملكرد و شاخص هاي رشد برنج رقم طارم هاشمي در رودسر

اين تحقيق به‌صورت طرح اسپليت پلات (كرت-هاي يك‌بار خرد شده) در قالب بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا گرديد. عامل اصلي تراكم بوته در چهار سطح: 100 بوته در متر مربع (1010 سانتي‌متر)، 25 بوته در متر مربع (2020 سانتي‌متر)، 16 بوته در متر مربع (2525 سانتي‌متر) و 11 بوته در متر مربع (3030 سانتي‌متر) و عامل فرعي مقدار نيتروژن در چهار سطح، صفر، 40، 80، 120 كيلوگرم در هكتار بود. نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه تعداد پنجه بارور در متر مربع، تعداد دانه در پانيكول، عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيكي و شاخص برداشت تحت تأثير تراكم بوته، سطوح كود نيتروژن و بر‌همكُنش معني‌دار تراكم بوته و سطوح مختلف كود نيتروژن قرار گرفت. بيشترين شاخص سطح برگ و سرعت رشد محصول برنج در تيمار 100 بوته در متر مربع (فاصله كاشت 1010 سانتي‌متر) مشاهده شد. شاخص سطح برگ و سرعت رشد محصول، برنج در تيمارهـاي مقادير بالاي نيتروژن نسبت به تيمارهاي نيتروژن پايين بيشتر بود. بيشترين عملكرد دانه در تيمار 25 بوته در متر مربع (فاصله كاشت 2020 سانتي‌متر) و مصرف 80 كيلوگرم در هكتار نيتروژن با 6833 كيلوگرم و كمترين عملكرد دانه در تيمار 11 بوته در متر مربع (با فاصله كاشت 3030 سانتي‌متر) و عدم استفاده از كود نيتروژن به ميزان 4780 كيلوگرم در هكتار به‌دست آمد. نتايج نشان داد كه مصرف كود نيتروژن 80 كيلوگرم در هكتار در مقايسه با عدم مصرف كود نيتروژن به ميزان 43 درصد عملكرد دانه را افزايش داد.