تأثير توأم ايندول‌بوتيريك‌اسيد با اسيدآسكوربيك يا كيتوزان بر ريشه‌زايي قلمه‌هاي انجيلي (Parrotia persica (DC.) C. A. Mey)

تكثير غيرجنسي يكي از مهم‌ترين روش‌هاي حفظ گونه‌هاي درختي بومي و در معرض خطر است. پژوهش پيش‌‌رو به‌منظور شناسايي تيمار مناسب براي افزايش ريشه‌زايي قلمه‌هاي خشبي انجيلي (Parrotia persica (DC.) C. A. Mey) انجام شد. براي ‌اين ‌منظور، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كامل تصادفي با سه تكرار ‌اجرا شد. قلمه‌هاي خشبي انجيلي در آذرماه از شاخه‌هاي يك‌‌ساله جنگل‌هاي چالوس تهيه شدند و به گلخانه گروه علوم باغباني در دانشگاه اراك منتقل شدند. پس از تيمار يا عدم تيمار با اسيدآسكوربيك دو درصد و يا كيتوزان يك درصد، تيمار ايندول‌بوتيريك‌اسيد (IBA) با غلظت‌هاي صفر، 2000، 4000، 6000 و 8000 ميلي‌گرم بر ليتر اعمال شد. پس از گذشت پنج ماه، صفات درصد ريشه‌زايي، تعداد ريشه در هر قلمه، ميانگين طول ريشه، قطر ريشه اصلي و حجم ريشه ارزيابي شد. براساس نتايج به‌دست‌آمده، با افزايش غلظت IBA، تمام صفات ريشه‌زايي افزايش يافت. همچنين، كاربرد توأم اسيدآسكوربيك دو درصد و IBA در بهبود صفات ريشه‌زايي مؤثرتر از كيتوزان يك درصد بود. كاربرد اسيدآسكوربيك دو درصد همراه با IBA باعث افزايش معني‌دار درصد ريشه‌زايي، طول، قطر و حجم ريشه شد. بيشترين درصد ريشه‌زايي (61/54 درصد)، طول ريشه اصلي (23/54 سانتي‌متر)، قطر ريشه اصلي (0/76 ميلي‌متر) و حجم ريشه (3/43 ميلي‌متر مكعب) در تيمار 8000 ميلي‌گرم بر ليتر IBA همراه با اسيدآسكوربيك دو درصد به‌دست آمد. بنابراين، استفاده از اسيدآسكوربيك تأثير مثبتي بر بهبود ريشه‌زايي قلمه‌هاي خشبي درخت انجيلي داشت.