تاثير روش خاكورزي و مديريت بقايا بر عملكرد و برخي ويژگيهاي زراعي گندم در شرايط تنش آبي

كشاورزي حفاظتي بر سه اصل حداقل جابجايي خاك، حفظ بخشي از پوشش بقايا و تناوب زراعي، در جهت سودآوري پايدار، بنا گرديده است. اين آزمايش طي سال زراعي 95-1394 با هدف بررسي تاثير روش خاك‌ورزي و حفظ بقايا ، بر عملكرد، اجزاي عملكرد و كارايي مصرف آب گندم ، در ايستگاه تحقيقات كشاورزي جلگه رخ تربت حيدريه در قطعه زميني كه از پاييز سال 1391 تحت مديريت نظام كشاورزي حفاظتي بود، با استفاده از كرت‌هاي دو بار خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا گرديد. م تيمارها شامل شيوه‌هاي مختلف خاك‌ورزي (بدون خاك‌ورزي ، كم خاك‌ورزي و خاك‌ورزي متداول)، مديريت بقايا (صفر،30 و60 درصد حفظ بقايا) و تنش آبي (آبياري با 50، 75 و100 درصد نياز آبي) بودند. نتايج نشان داد كه تيمار خاكورزي باعث تغييرات معني داري در تعداد دانه در خوشه، عملكرد دانه و كارآيي مصرف آب گرديد در حالي كه تيمار حفظ بقايا تاثير قابل توجهي بر عملكرد و اجزاي آن نداشت. تيمار تنش آبي نيز جز در مورد وزن هزار دانه،عملكرد دانه و كارآيي مصرف آب، بر ساير صفات مورد بررسي تاثير معني داري نداشت. ميزان عملكرد در روش كم خاكورزي نسبت به روش بدون خاكورزي و روش متداول به ترتيب 41 و 35 درصد برتري را نشان داد كه اين روند در مورد كارآيي مصرف آب به ترتيب 42 و 36 درصد بود.