تأثير توانمندسازي بر اساس مشاوره شناختي – اجتماعي حرفه اي در افزايش خودكارآمدي شغلي و جهت‌گيري آينده زنان سرپرست خانوار

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي توانمندسازي بر اساس مشاوره شناختي- اجتماعي حرفه‌اي در افزايش خودكارآمدي شغلي و ابعاد جهت‌گيري آينده (چشم‌انداز زماني، پيش‌بيني ‌آينده، برنامه‌ريزي آينده) در زنان سرپرست خانوار انجام شده است. روش پژوهش نيمه آزمايشي و طرح آزمايش پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل و يك پيگيري دو ماهه بود. جامعه آماري زنان سرپرست خانوار تحت پوشش كميته امداد امام‌خميني(ره) در شهر كرج بودند. چهل زن سرپرست خانوار به­ روش تصادفي ساده انتخاب و در گروههاي آزمايش و كنترل جايگزين شدند. در مرحله پيش‌آزمون، داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌هاي خودكارآمدي شغلي تيلور و بتز (1983) و جهت‌گيري‌آينده اشتاينبرگ و همكاران (2009) گرد‌آوري شدند. برنامه توانمندسازي بر اساس مشاوره شناختي- اجتماعي حرفه‌اي در ده جلسه گروهي براي شركت‌كنندگان در گروه آزمايش اجرا شد و براي شركت‌كنندگان در گروه كنترل هيچ برنامه‌اي اجرا نشد. پس از مداخله، خودكارآمدي شغلي و جهت‌گيري‌آينده در پس‌آزمون و مرحله پيگيري اندازه‌گيري شدند و داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر تحليل شدند. نتايج نشان داد كه سطح خودكارآمدي‌ شغلي و ابعاد جهت‌گيري ‌آينده زنان شركت‌كننده در برنامه توانمندسازي‌ به طور معناداري بالاتر از گروه كنترل است (P<0.01) و اين تغييرات در مرحله پيگيري هم مشاهده شد. نتايج پژوهش شواهدي را پيشنهاد مي‌كند كه توانمندسازي بر اساس مشاوره شناختي- اجتماعي حرفه‌اي يك برنامه رواني- آموزشي مطلوب براي ارتقاي سطح خودكارآمدي شغلي و ابعاد جهت گيري‌آينده زنان سرپرست خانوار است.

اين مقاله فاقد چكيده لاتين است