نقش خوانش بدنمند از استعاره در دفاع از تلفيق تكاملي گسترش‌يافته

تلفيق تكاملي گسترش‌يافته نظريه‌اي است كه پيشنهاد ميدهد براي ارائه‌ي تبيين در مورد يافته‌هاي جديد در زيست‌شناسي تكاملي و نيز افزايش قدرت تبييني براي يافته‌هاي موجود، چارچوب‌هاي مفهومي تلفيق تكاملي نياز به بازنگري دارند. اين بازنگري، گسترش در چارچوب‌هاي مفهومي تلفيق تكاملي را به دنبال داشته و چارچوب مفهومي مبتني بر تكامل ژن‌محوري بايستي به چارچوبي تكوين‌محور گسترش ‌يابد؛ اما حاميان تلفيق تكاملي دهه‌هاي 30 و 40 اين نظريه را بي‌نياز از هرگونه بازنگري دانسته و درخواست براي هرگونه گسترشي در چارچوب‌هاي مفهومي آن را رد مي‌كنند. هر دو نظريه‌ي تلفيقي فعلي و گسترش‌يافته از استعاره‌هايي براي بيان منظور خود بهره مي‌برند ازجمله استعاره‌هاي موسيقي حيات و ژن خودخواه كه به ترتيب دو چارچوب مفهومي گسترش‌يافته و تلفيق فعلي را نمايندگي مي‌كنند. از سويي ديگر خوانش بدنمند از استعاره استعمال استعاره‌ها را در نظريات علمي به حوزه‌ي انديشه‌ي دانشمند و چارچوب مفهومي حاكم بر ذهن او مربوط مي‌داند. بر اين اساس مي‌توان استدلالي به سود طرفداران گسترش در تلفيق تكاملي اقامه كرد.