عنوان مقاله :
هندسۀ زيرسطحي حوضه حوض سلطان و بخش شمالغربي حوضۀ زاويه، حوضۀ رسوبي ايران مركزي
عنوان به زبان ديگر :
Sub-Surface Geometry of the Howz Soltan Basin and Northwestern Part of the Zavieh Basin, Central Iran Basin
پديد آورندگان :
عباسي، گلناز دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات - گروه زمين شناسي، تهران , سلگي، علي دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات - گروه زمين شناسي، تهران , پوركرماني، محسن دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران شمال - گروه زمين شناسي، تهران , معتمدي، حسين شركت ملي نفت ايران - مديريت اكتشاف - اداره زمين شناسي، تهران , فرخ نيا، عليرضا دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج - گروه زمين شناسي، كرج
كليدواژه :
حوضه رسوبي ايران مركزي , حوضه حوض سلطان , حوضه زاويه , مره كوه , سازند قم
چكيده فارسي :
در اين پژوهش از خطوط لرزهاي، اطلاعات چاههاي اكتشافي و مشاهدات صحرايي بهمنظور توصيف هندسه ساختاري زيرسطحي و تاريخچۀ زمينشناسي دو حوضآ رسوبي واقع در بخش شمال غربي حوضۀ ايران مركزي (حوضههاي رسوبي حوض سلطان و زاويه)، در بازه زماني اليگوسن پسين-پليوسن بهره گرفته شده است. در حوضۀ رسوبي حوض سلطان، ضخامت سازند قم و بخش زيرين سازند قرمز بالايي بهوسيلۀ دو گسل عادي دوباره فعال شده يعني گسلهاي جنوب مره كوه و حوض سلطان كنترل شده است. در ديوارۀ شمالي اين حوضه (در ناحيۀ مرهكوه) نيز تغيير رخساره مشخصي در توالي رسوبي ميوسن پيشين، از فراديواره تا فروديواره گسل معكوس شمال مرهكوه وجود دارد. اين روند تغييرات از رسوبات كربناته سازند قم (در فراديواره) به رسوبات غالباً تخريبي سازند قرمز بالايي (در فروديواره) مشخص ميكند كه گسل شمال مرهكوه يك گسل عادي است كه بعدها دچار فعاليت مجدد شده است. در حوضۀ رسوبي زاويه، توالي اليگوسن- ميوسن پيشين بهسمت مرزهاي شمالي و جنوبي حوضه نازك شده و بازتابدهندههاي لرزهاي بخش زيرين توالي، الگوي پيشرونده [1](؟) را با ديوارۀ حوضه نشان ميدهند. پديدهاي كه نشاندهندۀ نهشته شدن رسوبات روي سطح ناهموار و شيبدار ديواره حوضه است. از زمان ميوسن پسين يك فاز دگرريختي فشارشي موجب چينخوردگي و گسلش توالي سنگي حوضههاي حوضسلطان و زاويه شد. رسوبگذاري بخش بالايي سازند قرمز بالايي و واحد پليوسن همزمان با اين دگرريختي است.
چكيده لاتين :
We used 2D seismic profiles, exploration well data and field observation to describe the sub-surface structural styles and geological history of two basins in the northwestern part of Central Iran (Howz Soltan and Zavieh basins) from the late Oligocene to Pliocene. In Howz Soltan basin, thickness of Qom Formation and lower part of Upper Red Formation is controlled by the South Moreh Kuh Fault (SMF) and the Howz Soltan Fault (HSF) reactivated faults. In the Moreh Kuh area, NE border of the Howz Soltan basin, there is a facies change in the early Miocene succession from the hanging wall to the footwall of the North Moreh Kuh Fault (NMF). Change from carbonated deposits of the Qom Formation (in the hanging wall) to clastic dominated sediments of the Upper Red Formation (in the footwall) indicates the NMF normal fault has been reactivated. In the Zavieh basin, the Oligocene- early Miocene succession wedge out (thins) toward the northern and southern margin of the basin, evident by onlap on 2D seiemic profiles. This feature shows that the basin boundary has been slightly inclined prior to the transgression. Since the late Miocene, initiation of a compressional phase resulted in folding and reverses faulting in Zavieh and Howz Soltan basins. Deposition of the upper part of the Upper Red Formation and the Pliocene unit was simultaneous with this deformation phase.
عنوان نشريه :
علوم زمين خوارزمي