ارزيابي برخي صفات بيوشيميايي در چند گونه‌ زراعي و وحشي گندم تحت تنش خشكي

فاقد عنوان لاتين مي باشد

تنش خشكي يك تنش غيرزنده است كه به عنوان يكي از عوامل مهم كاهش‌دهنده رشد محصولات كشاورزي در بيشتر نقاط جهان مخصوصاً ايران بوده و منجر به تنش اكسيداتيو مي‌شود. به‌منظور بررسي تأثير سطوح مختلف تنش خشكي بر برخي صفات ويژگي‌هاي بيوشيميايي، پژوهشي در گلخانه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي زابل به‌صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار در سال 1395-1396 انجام گرفت. فاكتور اول گونه‌هاي گندم (تائوشي، اسپلتوئيدز، اورارتو، شبرنگ، بهرنگ، سيستان، ارگ) و فاكتور دوم سطوح آبياري (90، 70، 50 و 30 درصد ظرفيت زراعي) بودند. نتايج نشان داد كه اثر تنش خشكي بر غلظت پروتئين، كلروفيل a، b، كاروتنوئيد، آنزيم كاتالاز، سوپر اكسيد ديسموتاز، آسكوربات پراكسيداز و مالون دي‌آلدئيد تأثير معني‌داري داشت. اين در حالي است كه با افزايش تنش ميزان آسكوربات پراكسيداز متغير بود به‌طوري‌كه ابتدا افزايش و سپس كاهش يافت. اين وضعيت نشان‌دهنده فعال شدن سيستم آنتي‌اكسيداني در گونه‌هاي مختلف گندم براي افزايش تحمل به خشكي است. پروتئين، كلروفيل و كاروتنوئيد با افزايش تنش خشكي تا سطح 50 درصد ظرفيت زراعي ابتدا افزايش و با شديدتر شدن تنش باعث كاهش اين مقادير شد. احتمالا فعاليت آنزيم‌هاي آنتي اكسيداني مانع از تجزيه پروتيئن و ساير اجزاسلولي شده است. در اين تحقيق رقم شبرنگ نسبت به ديگر ارقام برتري داشت در حالي كه كمترين مقادير مربوط به گونه هگزاپلوئيد سيستان بود.

فاقد چكيده لاتين مي باشد