بررسي تأثير نابرابري توزيع درآمدي بر انتشار گاز دي‌ اكسيد كربن در ايران با تأكيد بر شدت انرژي

(Evaluation the Effect of Income Inequality on Carbon Dioxide Emissions in Iran (with Emphasis on Energy Intensity

تخريب محيط ­زيست را مي ­توان ناشي از عواملي همچون رشد اقتصادي، شدت انرژي، نسبت شهرنشيني و توزيع درآمدي دانست. در اين مقاله، اثرات زيست­ محيطي نابرابري توزيع درآمد در ايران با استفاده از داده ­هاي آماري سري زماني سال­ هاي 1357-1394، به روش خودتوضيحي با وقفه­ هاي توزيعي بررسي شده است. همچنين وجود رابطه عليت بين متغيرهاي الگو با استفاده از روش عليت تودا-ياماموتو مورد برررسي قرار گرفته است. نتايج نشان مي­دهد كه متغيرهاي توليد ناخالص داخلي­ سرانه، ضريب جيني و شدت انرژي بر انتشار گاز دي اكسيد كربن اثرگذاري مثبت و متغيرهاي مجذور توليد ناخالص داخلي سرانه و نسبت شهرنشيني به كل جمعيت اثر منفي و ضريب توليد ناخالص داخلي سرانه بيشترين اثرگذاري مثبت را دارد. همچنين فرضيه منحني زيست محيطي كوزنتس در ايران تأييد مي­شود و تنها عليت دو طرفه بين توليد ناخالص داخلي سرانه و انتشار دي اكسيد كربن وجود دارد و جريان عليت يك طرفه از ساير متغيرها به متغير لگاريتم انتشار CO2 تأييد مي­ شود.

Environmental degradation can be caused by factors such as population growth, economic growth, energy intensity and income distribution. In this paper, the environmental impact of inequality in income distribution using time series data from the years 1357-1394, with Auto Regression methods Distributed Lag (ARDL) is investigated. Also, the causality relationship between the model variables has been investigated using the Toda-Yamamoto causality method. According to the results of the estimation of the research model, GDP per capita, Gini coefficient and total energy consumption per capita have a positive effect on CO2 emission, and the squared variables of GDP per capita and urbanization to population ratio have a negative effect. In the meantime, the most effective coefficient, GDP per capita is positive. Also The Kuznets environmental curve hypothesis is confirmed in Iran. The results of the causality test also show that there is only bidirectional causality between GDP per capita and carbon dioxide emissions. The one-way causal flow from the Gini coefficient logarithm, the per capita energy consumption logarithm, the urban-to-population ratio logarithmic to the CO2 emission logarithm are verified.