آسيب شناسي برندسازي در صنعت دارويي ايران

فاقد عنوان لاتين

بررسي مشكلات و عوامل آسيب ساز برندسازي، اهميت بسزايي در ايجاد، گسترش، موفقيت و پايداري برندهاي دارويي ايفا ميكند. تمركز سنتي بر توليد، بازاريابي و فروش داروهاي ژنريك سبب عدم تحرك كافي در برندسازي و به تبع آن برندسازي حرفه اي و عدم بهره گيري از مزاياي آن در صنعت داروسازي كشور بوده است. هدف پژوهش حاضر، شناسايي و تعيين مؤلفه هاي آسيب ساز برندسازي و اهميت و اولويت بندي آنها از طريق تكنيك دلفي در دو بخش كيفي و كمّي است؛ بدين منظور از طريق مصاحبه هاي عميق نيمه ساختاريافته با 16 نفر از متخصصان و خبرگان حوزه بازاريابي و برندسازي صنعت داروسازي كشور و استفاده از روش تحليل محتوا، 53 مفهوم استخراج شد كه در 17 مؤلفه اصلي مقوله بندي شدند؛ سپس با بهره گيري از نظريه سه شاخكي هر يك از مؤلفه ها بر اساس ويژگيهاي شان در سه بُعد زمينه اي، ساختاري و رفتاري طبقه بندي شدند. اولويت بندي آسيب ها با كسب نظر خبرگان در طي سه دور دلفي اعتبارسنجي و الگوي نهايي پژوهش طراحي و محقق شد. بر اساس يافته هاي اين پژوهش، بيشترين عوامل آسيب ساز در بُعد زمينه اي و سپس به ترتيب در بُعد ساختاري و رفتاري قرار گرفته است.