اهل سنت، نفي «رجعت» و دفاع از مواردِ مشابه

مسأله «رجعت» و اعتقاد بدان، به‌عنوان يكي از ويژگي‌هاي مذهب شيعه، همواره از سوي اهل سنت مورد انكار قرارگرفته و به‌انحاءمختلف، غيرقابل‌پذيرش جلوه داده شده است. نوشته پيش‌ رو، به صورتي تطبيقي با پرداختن به موضوعي مشابه با موضوع «رجعت» در منابع تفسيري اهل سنت، نشان داده است كه اهل سنت، در مواجهه با مسائلِ مشابه با موضوع «رجعت» در منابع خود، علي‌رغم تصريح و اذعان به غريب و تعجب‌آور بودن، آن را قابل‌پذيرش دانسته و به‌سادگي توجيه عقلاني نموده‌اند. مسأله مشابه مذكور، عبارت است از وجود رواياتي در موضوع زنده شدن «آمنه» (س) و عبدالله (ع) والدين گرامي پيامبر اكرم (ص) و حتي عبدالمطلب، جد بزرگوار آن حضرت و ايمان آوردنشان به پيامبر اكرم (ص) كه در چندين تفسير سني‌مذهب اشاره شده است. ابن كثير، بسان علماي شيعه، به شيوه‌اي عقلي و با استناد به دليلِ «محال نبودن زنده شدن انسان پس از مرگ» به اثبات آن پرداخته است. اين مقاله با مقايسه روش استدلال مفسران اهل سنت با استدلال‌هاي رايج شيعه، به‌طور برجسته تناقض موجود در سخنان اهل سنت در انكار رجعت را نمايان نموده است.