نقش واقعيت مجازي در ايجاد حس حضور، تمايلات رفتاري و بازاريابي مقاصد گردشگري

The role of virtual reality on creating a sense of spatial presence, behavioral intentions, and destination marketing

فنّاوري‌ پيشرفته‌ي واقعيت مجازي، با فراهم نمودن فرصت پيش‌تجربه مقصد، صنعت گردشگري را دستخوش تغييرات كرده است. بنابراين، اين صنعت، با چالش درك هر چه بيشتر تكنولوژي واقعيت مجازي به‌منظور جذب و نگهداري گردشگران بالقوه روبرو شده است. در اين پژوهش نقش نمايشگر واقعيت مجازي در شكل-گيري حس حضور فضايي و تمايلات رفتاري پس از تجربه محيط مجازي مدنظر قرار گرفته است. 302 نفر از گردشگران خروجي بالقوه در قالب دو گروه مجزا و به روش گلوله‌برفي انتخاب شده اند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، پرسشنامه است كه پس از تأييد روايي و پايايي، توزيع گرديد. داده‌ها توسط آزمون ANOVA دو سويه و آزمون همبستگي پيرسون تحليل شدند. نتايج نشان دادند كه نمايشگر واقعيت مجازي بر هر دو بعدِ حس خوديابي و عملكرد ممكن از حس حضور فضايي تأثير مثبت دارد. نمايشگر واقعيت مجازي به‌صورت مستقيم بر تمايلات رفتاري تأثير نداشته و از طريق حس خوديابي بر تمايلات رفتاري پس از تجربه محيط مجازي اثر مي‌گذارد. قدرت تجسّم فردي بر حس حضور فضايي تاثير معناداري دارد و بنابراين، هر چه كاربر محيط مجازي از قدرت تجسّم بالاتري برخوردار باشد، بهتر مي‌تواند خود را در محيط مجازي حس كند. همچنين، ميان دو متغير حس حضور فضايي و تمايلات رفتاري همبستگي مثبت وجود دارد.

Today, advanced virtual reality technology has changed the tourism industry by providing an opportunity for pre-experience destination. Therefore, the industry faces the challenge of realizing virtual reality technology to attract and retain potential tourists. To this end, in this research, the role of virtual reality display in shaping the sense of spatial presence and behavioral intentions after experiencing the virtual environment is considered. 302 potential outbound tourists who were chosen by the snowball method, in two separate groups participated in the research. The data collection tool was a questionnaire that was distributed after testing validation and reliability. Data were analyzed by two-way ANOVA and Pearson correlation test. The results showed that the virtual reality display has a positive effect on the sense of self-location and possible actions of the sense of spatial presence. Virtual reality display does not directly, but through the sense of self-location affect behavioral intentions after experiencing the virtual environment. Spatial ability impact the sense of spatial presence. Therefore, the more user has the spatial ability, the better he can feel being in the virtual environment. Also, there is a positive correlation between spatial presence and behavioral intentions.