تأثير ساليسيليك اسيد و سايكوسل بر درصد و عملكرد اسانس و ويژگي‌هاي فيزيولوژيك گياه بادرشبويه (.Dracocephalum moldavica L) در شرايط تنش خشكي

فاقد عنوان لاتين مي باشد

به‌منظور بررسي اثرات ساليسيليك اسيد و سايكوسل بر تبادلات گازي گياه دارويي بادرشبويه در شرايط تنش كم‌آبي پژوهشي در بهار سال‌هاي 1393 و 1394 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه زنجان به اجرا درآمد. آزمايش به‌صورت اسپليت پلات با دو عامل سطوح رطوبتي و تنظيم كننده‌هاي رشد در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با چهار تكرار اجرا شد. عامل اصلي سطوح رطوبتي در دو سطح بدون تنش (آبياري كامل تا انتهاي دوره رشد)، تنش كم‌آبي (آبياري كامل تا قبل از شروع گلدهي و قطع آبياري قبل از شروع گلدهي تا انتهاي دوره رشد) اجراشد. عامل فرعي سطوح مختلف ساليسيليك اسيد (800 و 1600 ميكرومولار)، سايكوسل (600 و 1200 ميكرومولار) و شاهد (محلول‌پاشي با آب مقطر) كه قبل ازگلدهي به‌صورت يك بار محلول‌پاشي اعمال شد. نتايج تجزيه واريانس مركب دوساله نشان داد كه اثر متقابل مرحله نمونه‌برداري در سال در رطوبت براي صفات محتواي نسبي آب برگ، دماي كانوپي، درصد اسانس، عملكرد اسانس، وزن تر بوته و وزن خشك بوته در سطح احتمال يك درصد كاملاً معني دار گرديد. ميانگين اثر متقابل تنظيم كننده رشد در زمان نمونه‌برداري نشان داد كه تيمار ساليسيليك اسيد 800 ميكرومولار در مرحله انتهاي گلدهي (H3B1) بيشترين درصد اسانس (0.37) و كمترين درصد اسانس نيز مربوط به تيمار سايكوسل 600 ميكرومولار (0.16) در مرحله شروع گلدهي (H1B2) است. درصد اسانس در مراحل نموي روند افزايشي دارد به‌طوري‌كه بيشترين ميزان درصد اسانس مربوط به مرحله انتهاي گلدهي است. در شرايط تنش خشكي عملكرد اسانس كاهش مي‌يابد. تيمار سايكوسل 1200 ميكرومولار از طريق افزايش رشد ريشه و افزايش جذب آب از اعماق خاك موجب شد كه گياه نسبت به ساير تيمارها عملكرد اسانس بيشتري داشته باشد.

فاقد چكيده لاتين مي باشد