بررسي مكمل كردن جيره با منگنز مازاد در فرم‌هاي مختلف بر عملكرد، اجزاي لاشه، هماتولوژي و برخي فراسنجه هاي ايمني جوجههاي گوشتي پرورش يافته در شرايط دمايي تابستان

در اين تحقيق از 176 قطعه جوجه گوشتي نر سويه راس 308 در قالب طرح كاملاً تصادفي استفاده شد. 4 تيمار آزمايش شامل منابع مختلف منگنز از جمله منبع منگنز آلي(100 پي پي ام-معادل منگنز كيلات شده با اسيد آمينه)، منگنز معدني(100 پي پي ام معادل از اكسيد منگنز)، و مخلوطي از منگنز آلي و معدني(50 معادل از هر دو فرم)، بودند. درهر تيمار آزمايشي 4 تكرار وهر تكرار شامل12 جوجه گوشتي نر سويه راس 308 در نظر گرفته شد. وزن بدن در پايان آزمايش در تيمارهاي حاوي منگنز آلي (تيمار آلي و مخلوط آلي- معدني) به طور معنيداري از ساير تيمارهاي آزمايشي شامل تيمار شاهد و منگنز معدني بالاتر بود(05/0P<). بازده خوراك كل دوره بين تيمار شاهد و تيمار منگنز آلي داراي تفاوت معنيداري بود (05/0P<)، بدترين و بهترين بازده خوراك به ترتيب مربوط به تيمار منگنز آلي و تيمار شاهد بود. د تيمارهاي آزمايشي مختلف بر تعداد گلبولهاي قرمز و گلبولهاي سفيد خون اثر معنيداري نداشتند(05/0P>). صفات مرتبط با استخوان نيز فراسنجه هايي مثل وزن كل، طول كل پا، خاكستر استخوان شانك و منگنز موجود در آن بين تيمارهاي آزمايشي اختلاف معني داري وجود داشت و در اغلب اين صفات تيمار كنترل پائينترين مقدار را داشت. بر اساس نتايج حاصل از اين تحقيق، در شرايط پرورش دمايي تابستان مكمل كردن جيره با 100 پي پي ام منگنز آلي مازاد ميتواند تاثير مثبتي بر بسياري از فراسنجه هاي توليدي و عملكردي داشته باشد.

اين مقاله فاقد چكيده لاتين است