كاربردپذيري و گونه‌شناسي الگوهاي نوين خط مشي‌گذاري: الگوهاي انطباقي، شبكه‌اي و نوآوري

The applicability and Typology of Modern Policing Patterns: Adaptive, Networking, and Innovation Patterns

هدف از اين پژوهش، دستيابي به ديدگاهي جامع از كاربردها، اهداف و نتايج، گونه‌شناسي و علل شكل‌گيري هر يك از رويكردهاي نوين خط مشي‌گذاري انطباقي، شبكه‌هاي خط مشي‌گذاري و خط مشي گذاري نوآورانه(اشاعه خط‌مشي نوآورانه) از طريق مرور ادبيات مي‌باشد. پس از معرفي فرآيند مرحله‌اي يا چرخه خط مشي‌گذاري عمومي، انتقادات بسيار شديدي نسبت به اين رويكرد وارد شد و در سال‌هاي اخير، رويكردهاي نويني از جمله اشاعه نوآوري، خط مشي‌گذاري انطباقي و شبكه خط مشي‌گذاري براي پوشش خلاء‌هاي رويكرد مرحله‌اي، مطرح شده‌اند. اين پژوهش از طريق انجام يك مرور ساختاريافته با بررسي 181 مقاله شامل 75 مقاله با موضوع رويكرد انطباقي، 57 مقاله با رويكرد شبكه‌اي و 49 مقاله با رويكرد نوآوري، نشان مي‌دهد كه اين رويكردها داراي كاربردها، اهداف و حوزه هاي خاص مي باشند و بنا به دلايل اقتضائي مختلف شكل گرفته‌اند.بنابراين هيچ يك از اين رويكردها، قادر نيستند به‌عنوان جايگزيني كامل براي رويكرد مرحله مورد استفاده قرار بگيرند و در استفاده از اين رويكردها بايد به شرايط اقتضائي شامل اهداف و نتايج حاصل از بكارگيري رويكرد، حوزه هاي بكارگيري رويكرد و كاربردهاي آن توجه شود.

The study aims to gain a comprehensive view of the applications, goals and outcomes, typology and causes of each of the new approaches to adaptive policy making, policy making networks, and innovative policy making (innovative policy dissemination) through literature review. After the introduction of the stepwise process or cycle of public policymaking, there was much criticism of this approach and in recent years, new approaches have been introduced, including the dissemination of innovation, adaptive policymaking, and policymaking networks to cover the gaps of the step-by-step approach. The research through a structured review of 181 articles including 75 articles on adaptive approach, 57 articles on network approach and 49 articles on innovation approach reveals that these approaches have specific applications, goals, and areas, and are formed for a variety of contextual reasons. Therefore, none of these approaches can be used as a complete replacement for the stage approach and the use of these approaches must take into account contingent conditions, including the aims and results of the approach, the scope of the approach, and its applications.